Ciało migdałowate
Z Wikipedii
Ciało migdałowate (łac. corpus amygdaloideum) - część układu limbicznego, ośrodek mózgowy, znajdujący się między biegunem skroniowym półkuli mózgu a rogiem dolnym komory bocznej (anatomia i zależności między poszczególnymi częściami są jak dotąd sprawą sporną).
Ciało migdałowate ma bogaty system połączeń aferentnych (dochodzące) i eferentnych (wychodzące), zarówno podkorowych jak i korowych.
Po raz pierwszy ciało migdałowate zostało wyróżnione jako odrębna część mózgowia na początku XIX wieku, a nazwa została nadana ze względu na podobieństwo do migdałów.
Spis treści |
[edytuj] Części ciała migdałowatego[1]
W obrębie ciała migdałowatego wyróżnia się dwie części:
- korowo-przyśrodkową - starsza filogenetycznie; spełnia rolę pobudzającą. Zbudowana jest z trzech głównych kompleksów jąder:
- korowy
- przyśrodkowy
- środkowy
- podstawno-boczną; młodsza filogenetycznie; spełnia rolę hamującą. Zbudowana jest z dwóch dużych kompleksów jąder:
- bocznego
- podstawnego
Informacje docierające do ciała migdałowatego dochodzą do zespołu jąder bocznych, skąd przekazywane są do zespołu jąder podstawnych. W ich obrębie zachodzi analiza i przetworzenie napływających informacji oraz porównanie ich z zapamiętanymi wzorcami pamięci emocjonalnej. Wynik zostaje przekazany do jądra środkowego, który wysyła na zewnątrz polecenia wykonawcze. Informacje docierają do podwzgórza, pnia mózgu i narządów efektorowych.
[edytuj] Drogi dochodzące do ciała migdałowatego[2]
Ciało migdałowate posiada co najmniej dwie drogi, którymi docierają do niego informacje ze świata zewnętrznego:
- droga bezpośrednia - podkorowa. Droga ta przechodzi przez wzgórze z ominięciem kory nowej. Informacja dochodząca do wzgórza równocześnie aktywuje ośrodki kory nowej i ciało migdałowate. Połączenia te są niezbędne w sytuacjach wymagających bardzo szybkiej reakcji. Dzięki nim reakcja na zagrażający bodziec może zostać zapoczątkowana, zanim bodziec zostanie w pełni rozpoznany przez korę nową.
- droga pośrednia. Droga ta przechodzi przez korę nową, jest więc wieloneuronowa. Znajduje się na niej wiele synaps między wzgórzem, korą czuciową a ciałem migdałowatym. Droga ta jest wolniejsza, ale dzięki niej ciało migdałowate otrzymuje szczegółowo rozpoznane obiekty lub usłyszane bodźce.
[edytuj] Połączenia podkorowe
[edytuj] Połączenia aferentne podkorowe
Wśród aferentnych połączeń podkorowych należy zwrócić uwagę m.in. na połączenia z ośrodkami przekazującymi informacje czuciowe:
- opuszka węchowa (łac. bulbus olfactorius)
- wzgórze (łac. thalamus) - informacje z układu słuchowego, wzrokowego, czucia bólu etc.
- jądro pasma samotnego (łac. nucleus tracti solitarii) - smak
[edytuj] Połączenia eferentne podkorowe
Wśród eferentnych połączeń podkorowych warto zauważyć drogi biegnące do:
- ośrodków podwzgórza oraz pnia mózgu odpowiedzialnych za regulację procesów wegetatywnych
[edytuj] Połączenia z ośrodkami neuromodulacyjnymi
Jądra migdałowate mają również dwukierunkowe połączenia z ośrodkami neuromodulacyjnymi:
- z cholinergicznymi jądrami podstawy kresomózgowia (łac. nuclei basale)
- z dopaminergiczną substancją czarną (łac. substantia nigra)
- z polem brzusznym nakrywki (łac. area tegmentalis ventralis)
- z noradrenergicznym miejscem sinawym (łac. locus coeruleus)
[edytuj] Objawy dysfunkcji ciała migdałowatego
Uszkodzenie ciała migdałowatego może objawiać się u pacjenta następująco:
- spadek lub całkowity brak modulacji czynności podwzgórza
- spadek lub całkowity brak rozróżniania rzeczy jadalnych i niejadalnych
- hiperfagia
- łagodność, brak poczucia strachu
- nadmierna aktywność seksualna
- ślepota korowa.
Zespół tych objawów określany jest jako zespół Klüvera-Bucy'ego.
Ciało migdałowate to ośrodek występujący jedynie u ssaków.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ J. Moryś Podstawy anatomiczne procesów zapamiętywania i emocji w: Neuronalny świat umysłu pod redakcją naukową Krzysztofa Jodzio, str. 23, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2005
- ↑ J.Moryś Podstawy anatomiczne procesów zapamiętywania i emocji w: Neuronalny świat umysłu pod redakcją naukową Krzysztofa Jodzio, str. 26, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2005
