Chwyty Leopolda
Z Wikipedii
Chwyty Leopolda (ang. Leopold's manoeuvres) – badanie palpacyjne kobiety ciężarnej, służące do oceny ułożenia płodu w macicy.
- I chwyt Leopolda służy do oceny wysokości dna macicy oraz co się w nim znajduje (jaka część płodu). Wykonuje się to jednoręcznie i dwuręcznie.
- II chwyt Leopolda ma na celu określenie, jaka część płodu znajduje się po obu stronach macicy czyli po której stronie grzbiet a po której części drobne płodu.
- III chwyt Leopolda (chwyt Pawlicka) służy do określenia co jest częścią przodującą i jaki jest stosunek do kanału rodnego.
- IV chwyt Leopolda (profesorski) - modyfikacja III chwytu Leopolda. Pozwala ocenić zstępowanie części przodującej do miednicy.
- V chwyt Leopolda (chwyt Zangemeistera) służy do stwierdzenia czy nie ma dysproporcji (niestosunku porodowego - niewspółmierności porodowej) między główką a średnicą kanału rodnego w płaszczyźnie wchodu.
- VI chwyt Leopolda służy do oceny stopnia przygięcia główki przez ustalenie przebiegu bruzdy szyjnej w stosunku do płaszczyzny wchodu, polega na ułożeniu palcow rąk nad spojeniem łonowym prostopadle do długiej osi macicy.
Cztery pierwsze, klasyczne chwyty zostały wprowadzone do położnictwa przez niemieckiego ginekologa Christiana Gerharda Leopolda (1846-1911).
[edytuj] Bibliografia
- Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, ss. 342-343. 83-200-3082-X.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Leopold's manoeuvres w bazie Who Named It
