Centralny Komitet Żydów Polskich
Z Wikipedii
Centralny Komitet Żydów Polskich (CKŻP) - polityczne przedstawicielstwo Żydów w Polsce, powołane w dn. 12 listopad 1944, jako następca Tymczasowego Centralnego Komitetu Żydów Polskich powstałego miesiąc wcześniej, w celu ich reprezentowania wobec władz państwowych oraz organizowania opieki i pomocy Żydom, którzy przetrwali Holocaust. Istniał do 1950 gdy wraz z Żydowskim Towarzystwem Kultury powołał TSKŻ.
Jego skład ustalono w czerwcu 1946 r. według klucza partyjnego na zasadach kompromisu między zalegalizowanymi stronnictwami żydowskimi: sześć miejsc mieli żydowscy komuniści (tzw. żydowska Frakcja Polskiej Partii Robotniczej), cztery Bund, cztery Ichud, trzy Poalej Syjon-Lewica i trzy Poalej Syjon-Prawica, jedno Haszomer Hacair. Przewodniczący od 1944 Emil Sommerstein z Ichudu, od 1946 Adolf Berman z Poalej Syjon-Lewicy, od 1949 przedstawiciel zespołu PZPR przy CKŻP Hersz Smolar.