Bugaku
Z Wikipedii
Bugaku - historyczna, chociaż wykonywana również obecnie forma teatru japońskiego, grupująca szereg ceremonialnych tańców wykonywanych na dworze cesarskim z towarzyszeniem muzyki. Jej początki znaleźć można w szeregu państw Azji kontynentalnej, bugaku zawiera bowiem utworu tak japońskie, jak też chińskie, koreańskie, indyjskie a także mandżurskie.
Pochodzenie z poszczególnych krajów jest również podstawą do podziału utworów na tańce lewej strony (samai - tańce chińskie i indyjskie) oraz tańce prawej strony (umai - tańce koreańskie oraz rodzime). Podział na strony wywodzi się od strony, z której wkraczali tancerze na scenę, by wykonywać cały ceremoniał.
Charakterystycznym elementem bugaku jest obecność masek (podobnie jak w gigaku), które nakładane w tańcu mają przedstawiać istoty ponadludzkie, zwierzęta, a także historyczne czy pochodzące z zagranicy postacie.
Bugaku uznawane jest za oficjalny ceremoniał dworski i już w 1702 r. powołano w Japonii Biuro do Spraw Muzyki, którego zadaniem miało być organizowanie tychże widowisk oraz kształcenie ich wykonawców. Wraz z formami takimi jak: gigaku, sarugaku, dengaku i kagura stała się podstawą teatru nō.
