Blue Scout 2
Z Wikipedii
| RM-90 Blue Scout 2, XRM-90 | |
 Rakieta Blue Scout 2 z testowym satelitą Mercury-Scout 1 |
|
| Producent | Ford Motor Company, Vought, US Air Force (USA) |
| Rodzina rakiet | Blue Scout |
| Przeprowadzone starty | 3 |
| Nieudane starty | 1 |
| Udane starty | 67 % |
| Data pierwszego startu | 3 marca 1961 |
| Data ostatniego startu | 1 listopada 1961 |
| Zdolność wynoszenia | 30 kg na orbitę o wys. 300 km |
| Siła ciągu przy starcie | 511,5 kN |
| Wymiary | |
| Długość | 24 m |
| Średnica | 1,02 m |
| Masa całkowita | 16 874 kg |
| Człony | |
| Człon 1. | 1 × Algol 1 |
| Człon 2. | 1 × Castor 2 |
| Człon 3. | 1 × Antares 1A |
| Człon 4. | 1 × Altair 1 |
Blue Scout Junior 2 - amerykańska czterostopniowa rakieta nośna na paliwo stałe. Startowała jedynie trzy razy, w tym tylko raz do misji orbitalnej, będącej częścią Programu Mercury.
XRM-90 Blue Scout 2 należał do rodziny rakiet Blue Scout, Systemu 609A Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Używała tych samych członów, co rakieta Scout agencji NASA. Niebyła jednak z nią identyczna, gdyż 4. stopień był ukryty w osłonie balistycznej ładunku, o takiej samej średnicy, co człon trzeci. Zmieniona była także dysza silnika 1. stopnia . Z zewnątrz, XRM-90 był nieodróżnialny od rakiety XRM-89 Blue Scout 1.
Pierwszy lot miał miejsce 3 marca 1961. Drugi, 12 kwietnia 1961. Oba były misjami suborbitalnymi. Ich pomyślny przebieg pozwolił na pomiar promieniowania w pasach radiacyjnych. Trzeci lot był przeprowadzony dla NASA, w ramach Programu Mercury. Nie powiódł się z powodu usterki rakiety.
USAF szybko wycofał się z używania rakiet Blue Scout 1 i Blue Scout 2, a zaczął użytkować rakiety Blue Scout Junior.
[edytuj] Chronologia
- 3 marca 1961, ? GMT; s/n: D-4; miejsce startu: Przylądek Canaveral (LC 18B), USA
Ładunek: ładunek do badań plazmy HETS A2-1; Uwagi: start udany - statek osiągnął wysokość 2 540 km - 12 kwietnia 1961, 06:07 GMT; s/n: D-5; miejsce startu: Przylądek Canaveral (LC 18B), USA
Ładunek: ładunek do badań plazmy HETS A2-2; Uwagi: start udany - statek osiągnął wysokość 1 931 km. Zawierał eksperyment pobrania próbek mikrometeoroidów, jednak odzyskanie kapsuły powrotnej nie powiodło się - 1 listopada 1961, 15:32 GMT; s/n: D-8; miejsce startu: Przylądek Canaveral (LC18A), USA
Ładunek: Mercury-Scout 1; Uwagi: start nieudany - wkrótce po starcie rakieta zaczęła doświadczać chaotycznych ruchów i przeciążeń aerodynamicznych. W 43. sekundzie lotu rakieta uległa samozniszczeniu na rozkaz wydany przez oficera bezpieczeństwa kosmodromu
