Bernard z Wąbrzeźna
Z Wikipedii
Sługa Boży Bernard z Wąbrzeźna (faktycznie nazywał się Błażej Pęcharek) (ur.25 lutego 1575, zm. 2 czerwca 1603) - mnich opactwa lubińskiego, jego proces beatyfikacyjny trwa, ponieważ z różnych powodów był wielokrotnie przerywany.
Pochodził z wielodzietnej rodziny, ojcem jego był Paweł Pęcharek, który był w Wąbrzeźnie burmistrzem, matką Dorota Sasin. Po zakończeniu nauki w szkole parafialnej, w wieku 12 lat został wysłany przez ojca na nauki do kolegium jezuickiego w Poznaniu. Wykazał się tam niezwykłą pilnością w pobieraniu nauk i w wieku 24 lat wstąpił do nowicjatu w lubińskim opactwie benedyktynów, gdzie wkrótce został mistrzem nowicjuszy.
Wyróżniał się wielkimi cnotami chrześcijańskimi: ofiarną miłością do bliźniego, współczuciem dla chorych i ubogich. Zmarł w opinii świętości.
Szczególną czcią otaczają go mieszkańcy Grodziska Wielkopolskiego.
W Wąbrzeźnie jego wizerunek znajduje się na V stacji Polskiej Drogi Krzyżowej.
