Bel

Z Wikipedii

Bel – jednostka miary wielkości ilorazowych. W wypadku pomiaru mocy (zwykle w zastosowaniach w elektronice):

gdzie P_o to moc odniesienia, a P - moc. Często stosuje się jednostkę podwielokrotną, decybel:

W innych zastosowaniach zamiast stosunku mocy występuje stosunek dowolnych innych wielkości fizycznych charakteryzujących pewien układ.

Jednostkę tę stosuje się zwłaszcza w tych dziedzinach, gdzie mamy do czynienia z detekcją lub pomiarem wpływu sygnału czy zjawiska na układy biologiczne (głośność, moc akustyczna, stopień wzmocnienia sygnału itp.), które reagują na sygnały zgodnie z prawem Webera-Fechnera, czyli w sposób nieliniowy.

Zawsze określa się przy tym pewien poziom odniesienia, w stosunku do którego obliczany iloraz; np. w przypadku wielkości akustycznych poziomem odniesienia jest zazwyczaj próg słyszalności, albo inna zbliżona wielkość, np. 10^-12 W/m². Głośność 60 dB (rzadko używane bywa w takich przypadkach równoważne 6 B) oznacza zatem, że sygnał akustyczny jest milion razy (10⁶× ) silniejszy od progu słyszalności, a 90 dB - miliard razy (10⁹× ) od tego progu. Wynika to z prostych rachunków:

log (1000000×P_próg/P_próg) = log (10⁶×P_próg/P_próg) = log (10⁶) = 6 B = 60 dB

log (1000000000×P_próg/P_próg) = log (10⁹×P_próg/P_próg) = log (10⁹) = 9 B = 90 dB

Bel jest wielkością bezwymiarową (liczbą niemianowaną), zaś określenia bel lub decybel używa się aby zasygnalizować, że użyto miary ilorazowo-logarytmicznej.

Zobacz:

pozaukładowe jednostki miary

poziom natężenia dźwięku

miano