Salvatore Quasimodo

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Salvatore Quasimodo

[1]
Profession:	escrivan
País:	Itàlia
Data de naissença:	20 d'agost de 1901
Luòc de naissença:	Modica, Ragusa, Sicília
Data de decès:	14 de junh de 1968
Luòc de decès:	Nàpols, Itàlia

Salvatore Quasimodo (Modica, Itàlia, 20 d'agost de 1901- Amalfi, 14 de junh de 1968) foguèt un poèta e jornalista italian que recebèt lo Prèmi Nobel de Literatura en 1959. Èra un representant del movement literari ermetic.

[Modificar] Biografia

Nasquèt lo 20 d'agost de 1901 dins la vila de Modica, dins l'ilha de Sicília. Lo sieu paire, que trabalhava pel camin de fèr, foguèt mudat a Messina en 1908 pas gaire de temps apuèi lo terratrèm que desroquèt la vila lo mes de decembre d'aquela annada, çò que foguèt la rason que tota la família s'i installèt. Foguèt dins aquela vila qu'escriguèt los sieus primièrs vèrses, quand aviá sonque setze ans, publicats dins una revistòta literària qu'editava amb amics dins l'institut tecnic ont estudiava.

En 1919 la familha partiguèt per Roma, ont Salvatore s'inscriguèt per venir engenheire a l'Universitat Politecnica de Roma, pasmens las dificultats economicas l'obliguèron a realizar trabalhs divèrses pr'amor de se poder pagar los estudis universitaris, que finalament posquèt pas acabar. En 1926 se mudèt en Calàbria que i aviá trobat una plaça de foncionari. A partir de 1934 visquèt a Milan, ont frequentava los cèrcles literaris de la vila. Atal venguèt en 1938 redactor de la revista "Il Tempo", que a mai de se cargar de la critica teatrala, se marquèt clarament coma opausat al fascisme.

Pendent las darrièras annadas de la siá vida realizèt un prètzfait actiu de jornalista, en publicar articles d'opinion nombroses que i criticava acèrbament lo consomatorisme de la societat modèrna. Se moriguèt dins la vila a tocar d'Amalfi, de Nàpols, lo 14 de junh de 1968 en seguida d'una emorragia cerebrala. L'enterrèron al Cementèri Monumental de Milan.

[Modificar] Obra poetica

La siá primièra publicacion poètica se faguèt en 1930 dins la revista "Solaria", ont apareguèt un recuèlh de poèmas jol títol Acque e terre ("Aigas e Tèrras"). Dos ans mai tard publiquèt Oboe sommerso ("Oboè submergit"), òbra que desvelhèt un interès dels grands en çò dels critics literaris.

En 1940 publiquèt Lirici greci, òbra que i reunissiá las reviradas siás dels classics e que marcava una etapa importanta dins la siá produccion literària, que i manifestèt lo sieu interès dins l'aprochament entre la poesia classica e aquela contemporanèa. En 1942 publiquèt Ed è subito sera ("E sulpit ven lo vèspre"), òbra que coneguèt una bèla capitada, e que dedins i foguèt inclusa una antologia de la siá produccion poetica fins aquel moment. Dins aquelas òbras la siá poesia pren una forma concisa, gaireben minimalista, amb un contengut fortament simbolic a l'encòp. Aquel estil ermetic foguèt partetjat per autres poètas italians del temps, coma Giuseppe Ungaretti, Alfonso Gatto e Mario Luzi, influenciats totes prigondament pels poètas franceses Paul Valéry e Stéphane Mallarmé, çò que donariá l'escòla dita escòla ermetica italiana.

A partir de la fin de la Segonda Guèrra Mondiala introdusiguèt dins los tèmas de la siá poesia contenguts mai socials, ligats a la situacion politica del sieu país. Entre 1949 e 1958 intensifiquèt la produccion coma reviraire, en publicar reviradas divèrsas del latin (Catul), del grèc (l'Evangèli segon Joan e Sofòcle) e de l'anglés (La tempèsta de William Shakespeare). Un còp la guèrra acabada, tre que la censura tombèt, los tèmas de la poesia de Quasimodo s'encastrèron dins la problematica sociala, en utilizar d'un biais abille l'analogia entre los esclavatges umans actuals e los mites grècs; abandonèt alavetz l'ermetisme e desvolopèt una poesia mai clara e vitala.

En 1953 partatgèt amb Dylan Thomas lo Prèmi Etna-Taormina de poesia e en 1959 li foguèt donat lo Prèmi Nobel de Literatura per la siá poesia lirica, qu'amb lo fòc classic exprimís l'experiéncia tragica de la vida dins las nòstras pròprias epòcas.

[Modificar] Òbras publicadas

• 1930: Acque e terre
• 1932: Oboe sommerso
• 1938: Erato e Apòllìon
• 1938: Poesie
• 1940: Lirici Greci
• 1942: Ed è subito sera
• 1946: Con il piede straniero sopra il cuore
• 1947: Giorno dopo giorno
• 1949: La vita non è sogno
• 1954: Il falso e vero verde
• 1957: Il fiore delle Georgiche
• 1958: La terra impareggiabile
• 1960: Il poeta e il politico e altri saggi
• 1966: Dare e avere

Laureats del Prèmi Nobel de Literatura

1901: Prudhomme 02: Mommsen 03: Bjørnson 04: F.Mistral, Echegaray 05: Sienkiewicz 06: Carducci 07: Kipling 08: Eucken 09: Lagerlöf 10: Heyse 11: Maeterlinck 12: Hauptmann 13: Tagore 15: Rolland 16: Heidenstam 17: Gjellerup, Pontoppidan 19: Spitteler 20: Hamsun 21: France 22: Benavente 23: Yeats 24: Reymont 25: Shaw 26: Deledda 27: Bergson 28: Undset 29: Mann 30: Lewis 31: Karlfeldt 32: Galsworthy 33: Bunin 34: Pirandello 36: O'Neill 37: Martin du Gard 38: Buck 39: Sillanpää 44: Jensen 45: G.Mistral 46: Hesse 47: Gide 48: Eliot 49: Faulkner 50: Russell 51: Lagerkvist 52: Mauriac 53: Churchill 54: Hemingway 55: Laxness 56: Jiménez 57: Camus 58: Pasternak 59: Quasimodo 60: Perse 61: Andric' 62: Steinbeck 63: Seferis 64: Sartre 65: Sholokhov 66: Agnon, Sachs 67: Asturias 68: Kawabata 69: Beckett 70: Solzhenitsyn 71: Neruda 72: Böll 73: White 74: Johnson, Martinson 75: Montale 76: Bellow 77: Aleixandre 78: Singer 79: Elytis 80: Mi?osz 81: Canetti 82: García Márquez 83: Golding 84: Seifert 85: Simon 86: Soyinka 87: Brodsky 88: Mahfouz 89: Cela 90: Paz 91: Gordimer 92: Walcott 93: Morrison 94: Oe 95: Heaney 96: Szymborska 97: Fo 98: Saramago 99: Grass 2000: Gao 01: Naipaul 02: Kertész 03: Coetzee 04: Jelinek 05: Pinter 06: Pamuk 07: Lessing