Amália Rodrigues
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Amália da Piedade Rebordão Rodrigues (Lisbona, 23 de julhet de 1920 — Lisbona, 6 d'octobre de 1999) es una celèbra cantaira de fado.
Considerat coma la Reina del fado, foguèt una de las mai grandas ambaissadrices de Portugal.
Sa votz tant particulara li a valgut una reputacion mondiala.
Somari |
[Modificar] L'ereitièra del fado portugués
Cinquena d'una familha de nou enfants, Amália nasquèt en 1920 a Lisbona, dins lo barri de l'Alcântara e serà elevada per sa grand-maire mairala. Comença tre 1939 a cantar de tèxtes del compositor Joaquim José de Lima dins los "ostals de fado" de Lisbona, e notadament al club Retiro da Severa, jol nom d'Amalia Rebordao. La jova femna es en efièch atirada dempuèi totjorn pel fado, aqueste cant popular portugués nostalgic e sensual importat de Brasil al sègle XIX a Lisbona. Al Solar da Alegria, al Café La Gare, al Luso o al Café Mondego, Amália repren la gestuala d'Alfredo Marceneiro, autre paire del fado. Es doncas fijada, los uèlhs barrats e l’expression plena de suplici que la jova femna interprèta sos cants : Amália a rainha do fado (Amália, la reina del fado).
[Modificar] Seissanta ans de carrièra internacionala
Madrid la descobrís en 1942, seguit de Brasil dos ans mai tard, ont enregistra un album. I TORNAR0 sovent, coma a París, ont canta pel primièr còp en 1949, çò Carrère, una boita chica. En 1955, en jogant dins les Amants du Tage d'Henri Verneuil, Amália accedís a l'internacional. En 1956, l'Olympia la veu sus scèna, prenent la vedetta als Compagnons de la Chanson, a la velha de l'immigracion portuguesa. Seguiràn en seguida l'ABC, Bobino… ont interprèta, en francés Aïe mourir pour toi de Charles Aznavour en 1957. Sa preséncia sus scèna e sa votz inimitabla explican son raionament nacional e internacional. Mas la revolucion dels ulhets de 1974 l’empacha de contunhar de cantar lo fado perque se li repròcha d'aver servit la dictatura de Salazar. Deu alara esperar que los intellectuals recuperessen lo fado per resurgir. Mas aquesta incarnacion viventa de l'anma portuguesa parven sens mal a tornar sul davant de la scèna e tre 1985, triomfa dins la sala del Coliseu de Lisbona. Decorada pel president de la Republica Mario Soares en 1990, fa sos adius a la scèna e s'installa al Portugal, al tèrm de seissanta ans de carrièra. Amb mai de cent setanta disques a son efectiu, e un dotzenat de filmes, se la compara de còps a la Callas. Defunta a Lisbona lo 6 d'octobre de 1999, a l’atge de 79 ans. Los rèstes de la cantaira son estats transportats al Panteon Nacional de Lisbona. Es la primièra femna, demèst los Portugueses illustres, a i entrar. Sa mòrt es estat un chòc per l'ensemble dels Portugueses. Demòra a jamai l'amna dels portugueses, dessa del fado, incarna la capitada sociala e daissa darrièr ela un pichon nebot qu'òm espèra que reprenga la succession.
[Modificar] Discografia
|
|
[Modificar] Discografia postuma
- 2001 : Fado Amalia
- " : Le Meilleur d'Amalia
- " : Absolue
- 2002 : Lisboa a Noite (reedicion du 10ème anniversaire)
- " : A Rainha do Fado/La Reina del Fado
