Norman Johnson
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Norman W. Johnson (12 november 1930) is een Canadese wiskundige, die heeft gewerkt aan Wheaton College, Noord-Massachusetts. Hij verkreeg zijn doctoraat van de Universiteit van Toronto in 1966 met een dissertatie getiteld The theorie van de uniforme polytopen en honingraten onder de supervisie van H. S. M. Coxeter.
In zijn doctoraat van 1966 ontdekte Johnson een kleine klasse van drie uniforme antiprisma-achtige sterpolychora die naar hem de Johnson antiprisma's worden genoemd.
In 1966 kwam hij met een lijst van 92 convexe niet-uniforme polyhedra met regelmatige zijvlakken. Victor Zalgaller bewees drie jaar later in 1969 dat Johnson's lijst daadwerkelijk uitputtend was en deze 92 polyhedra staan nu bekend als de Johnson-lichamen.
Meer recentelijk heeft Johnson deelgenomen aan het Uniform Polychora Project, een poging om hoger-dimensionale polytopen te vinden en de benoemen.
[bewerk] Werken
- Hyperbolic Coxeter Groups (Hyperbolische Coxeter Groepen) [1]
- Mostly Finite Geometries ISBN 0-8247-0035-X
- Convex Solids with Regular Faces (or Convex polyhedra with regular faces), Canadian Journal of Mathematics, 18, 1966, pages 169–200. (Bevat de oorspronkelijke opsomming van de 92 Johnson lichamen en het vermoeden dat er niet meer dan 92 zijn)
- The Theory of Uniform Polytopes and Honeycombs (De theorie van uniforme polytopen en honingraten), Ph.D. Dissertation, University of Toronto, 1966
