Nomade
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nomaden zijn mensen of bevolkingsgroepen die geen vaste woon- of verblijfplaats hebben. Ze reizen met hun huisraad en vee van de ene plaats naar de andere, vaak op zoek naar voedsel of om hun waar te verkopen op de plaatsen die ze aandoen. Voorbeelden van nomaden zijn Bedoeïenen, Roma, Sinti, Touareg, woonwagenbewoners en voor het grootste deel Masaï.
Ook de Hunnen, later deels Avaren waren een nomadisch volk. De Indo-Europeanen, die zich in het Neolithicum langzaam gaan verplaatsen en rond de 20e eeuw v.Chr. opsplitsen in diverse richtingen, waren nomaden en vestigden zich als semi-nomaden. Ook de bijbelse Hebreeën behoorden hiertoe.
Bij semi-nomaden is er meer sprake van vaste verblijfplaatsen. Bijvoorbeeld bergbevolkingen die in de zomer in de koelere hogergelegen gebieden wonen, waar het vee kan grazen, en in de winter in de warmere dalen. Deze vorm van extensieve veeteelt wordt ook wel pastoralisme ("pastor" betekent "herder") genoemd.
