Neurasthenie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
 |
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts |
| Neurasthenie | |
| ICD-10 | F48.0 |
| ICD-9 | 300.5 |
 Geneeskunde |
|
Neurasthenie is een psychische aandoening die valt in de categorie Neurotische, stress-gebonden en somatoforme stoornissen. De naam werd in 1869 voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse neuroloog George Miller Beard.
Er zijn twee vormen te onderscheiden die elkaar voor een groot deel overlappen. Bij de eerste vorm bestaan klachten over vermoeidheid na geestelijke inspanning en problemen met het verrichten met dagelijkse bezigheden en werk. Vaak is er sprake van afleidende gedachten en herinneringen, concentratieproblemen en inefficiënt denken. Bij de tweede vorm ligt de nadruk op lichamelijke zwakte, zoals vermoeidheid na een geringe inspanning, spierkramp en een onvermogen tot ontspanning.
Bij beide vormen komen klachten voor als duizeligheid, hoofdpijn, bezorgdheid over geestelijke en lichamelijke gezondheid, prikkelbaarheid, depressieve verschijnselen, angst en slaapproblemen. Een diagnostisch probleem is dat bij de aandoening culturele verschillen vaak een rol spelen.
Een ondervorm van neurasthenie is een vermoeidheidssyndroom, niet te verwarren met het chronisch vermoeidheidssyndroom dat onder postviraal vermoeidheidssyndroom valt.[1]
In het Amerikaanse handboek DSM-IV-TR komt de term neurasthenie niet voor. De aandoening wordt (na uitsluiting van een somatische, depressieve of angststoornis) ingedeeld in de restgroep van de somatoforme stoornissen (somatorforme stoornis niet anderszins omschreven (NOS)).
[bewerk] Noten
- ^ World Health Organization, "International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems", Volumes 1 en 3.
