Neue Nationalgalerie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Neue Nationalgalerie met beeld Alexander Calder

interieur

De Neue Nationalgalerie is het Berlijnse museum voor kunst van de twintigste eeuw (van klassiek modern tot kunst van de zestiger jaren) en is gelegen aan het Kulturforum. Het museumgebouw is ontworpen door Ludwig Mies van der Rohe en geldt als een van de klassiekers van de moderne architectuur.

[bewerk] Het gebouw

De Neue Nationalgalerie is het enige bouwwerk, dat door Ludwig Mies van der Rohe na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland kon worden gerealiseerd. In 1962 ontving hij de opdracht een museum te ontwerpen. Hij greep terug op zijn niet uitgevoerde ontwerp uit 1957 voor een hoofdkantoor van de Cubaanse rumproducent Bacardi in Santiago de Cuba. De bouw werd in 1968, een jaar voor zijn dood, voltooid. De Neue Nationalgalerie was het eerste museum, dat op het nieuwe Kulturforum Berlin in Berlin-Tiergarten niet ver van de Potsdamer Platz, werd geopend.

Met de Neue Nationalgalerie realiseerde Mies van der Rohe het door hem ontwikkelde idee van één grote, algemene ruimte. Op een terras van 105 x 110 meter, waardoor een lichte helling omlaag naar het Landwehrkanal wordt overbrugd, werd het vierkante, stalen paviljoen gebouwd. Het dominante dak van de expositiehal, gedragen door stalen kolommen, heeft een lengte van 64,8 meter, en de glazen wand rondom is 7,2 meter naar binnen geplaatst. De aldus ontstane open bovenruimte is bestemd voor de wisseltentoonstellingen. In de benedenruimte bevinden zich de zalen voor de permanente collectie. Tenslotte is er naast het gebouw, aan de Westzijde, nog een ommuurd beeldenpark.

[bewerk] Literatuur

Peter-Klaus Schuster (Hrsg.): Die Nationalgalerie. Köln 2001, ISBN 3-8321-7004-9
Rolf D. Weisse: Mies van der Rohe. Vision und Realität – von der Concert Hall zur Neuen Nationalgalerie. Entwicklung einer Idee. Potsdam 2001, ISBN 3-929748-12-6
Mies van der Rohes Neue Nationalgalerie in Berlin. Hrsg. von Gabriela Wachter. Berlin 1995, ISBN 3-9803212-2-3