Muntteken
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een muntteken (Engels: mintmark, Frans: différent d'atelier, Duits: Beizeichen) is het teken (merk, afzender) dat door het munthuis wordt afgegeven op de munt. Nederlandse munten kregen voor het eerst een muntteken in 1795, het zogenaamde burchtje. Vanaf 1796 kregen de in Enkhuizen en Utrecht gedrukte munten respectievelijk een ster en het wapen van Utrecht als muntteken. Toen vanaf 1816 een muntteken verplicht werd kwam op de in Brussel gedrukte munten een B te staan en op de in Utrecht gedrukte munten een caduceus. Toen in de periode 1941-1945 geen munten gedrukt konden worden in Nederland stond op de munten D, P of S, voor respectievelijk Denver, Philadelphia of San Francisco.
[bewerk] Interne verwijzing
- Zie ook Lijst van Munttekens.
