Monomanie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Monomanie is een waanzin die zich fixeert op één neiging en resulteert in abnormaal gedrag.
Het begrip monomanie werd in de 18e eeuw ingevoerd door de Franse arts Jean Etienne Dominique Esquirol (1772-1840). Hij omschreef monomanie als een soort ziekte die slechts één gedragsfunctie aantast. Zo waren mensen die leidden aan monomanie homicide, personen die tevoren nooit een problematische geestesgesteldheid hadden vertoond, maar plots bevangen konden worden door een aandrang om te doden. Andere varianten van een dergelijke monomanie waren kleptomanie en pyromanie.
Deze definitie heeft in moderne begrippen een andere, maar wel vergelijkbare betekenis gekregen. Het kernbegrip is nog steeds het idee-fixe.
Monomanie heeft alles met charisma en leiderschap te maken. Het is het opleggen van een kritiekloze volgzaamheid aan anderen. Een weerwoord wordt hierbij niet geaccepteerd en door dit gedrag kan iemand los komen te staan van de realiteit. De koker wordt smaller en smaller. De ideeën er achter ontberen robuustheid. Ze correleren onvoldoende met de realiteit. Geconfronteerd met die realiteit spatten ze uiteindelijk als zeepbellen uiteen. Monomanie kan onherstelbare schade aanrichten. Dit gedrag kan zowel andere mensen als complete bedrijven de afgrond in manoeuvreren.
Het woord monomanie wordt tegenwoordig ook wel gebruikt als synoniem voor preoccupatie of obsessie. Monomaan gedrag wordt ook wel gezien in (paranoïde) wanen.
