Mohenjodaro

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Bouwwerk dat tot "het grote bad" werd gedoopt in de opgegraven ruïnes van Mohenjo-daro.

Mohenjodaro (Hindi:मोएन-जोदड़ो) was een stad in de Indusbeschaving, op zo'n 80 km ten zuidwesten van het huidige Sukkur in de provincie Sindh van Pakistan, en door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het is beter geconserveerd dan Harappa, dat het eerst was ontdekt, en levert meer informatie op over de beschaving waar het uit voortgekomen is. Mohenjodaro ligt 600 km van Harappa verwijderd. Het is gebouwd rond 2600 v.Chr. en werd verlaten rond 1700 v.Chr. Dit laatste was naar alle waarschijnlijkheid het gevolg van de wijziging van de loop van de rivier waar het aan lag en die de hele beschaving in de streek voedde. Het werd herontdekt in de jaren twintig van de vorige eeuw. De site heeft schade geleden van het stijgende grondwater van de nabije Indus.

Men heeft de taal en het schrift van de Indusbeschaving nog niet kunnen ontcijferen, zodat ook de oorspronkelijke naam van deze en andere steden uit de omgeving (ook de Punjab en Gujarat) onbekend blijft.

In het Sindhi staat "Mohenjo-daro" voor "dodenberg".

Mohenjodaro, 80 km ten zuidwesten van Sukkur, was het centrum van de Indusbeschaving (2600-1700 v.Chr.

Mohenjodaro is, gelet op de ouderdom ervan, een opmerkelijk bouwproject. De indeling – een patroon van elkaar loodrecht snijdende straten – was duidelijk het resultaat van stadsplanning. De gebouwen zijn opgetrokken uit baksteen, gebakken of gedroogd in de zon en verbrand hout. Op haar hoogtepunt telde deze stad waarschijnlijk rond de 35.000 inwoners. Er was een geavanceerd drainagesysteem, met zowel watertoevoer naar de huizen als afvoer via riolen. Er stonden allerlei soorten huizen, die een of twee verdiepingen konden hebben, en er was een ruime publieke badplaats. Deze laatste was voorzien van een laag natuurlijke teer, waardoor lekken werd voorkomen. Er bevonden zich ook een grote waterput, graanopslagplaatsen en een centraal gelegen marktplein. Er was bovendien een gebouw met ondergrondse vuurhaard (hypocaust), mogelijk voor warme baden.

Stenen buste van een belangrijk , als „priesterkoning“ aangeduid persoon van de Induscultuur uit Mohenjodaro

Mohenjodaro is minstens zeven maal achtereen verwoest en herbouwd. Telkens werd de nieuwe stad bovenop de oude aangelegd. Men denkt dat overstromingen door de Indus de oorzaak van de verwoesting was.

De stad bestond uit twee delen, de zogenaamde "Citadel" en de "Benedenstad". Het grootste gedeelte van de benedenstad is momenteel nog niet opgegraven, maar de citadel bevatte duidelijk een openbaar bad, een grote ruimte waarin wel 5.000 mensen konden plaatnemen, en twee grote vergaderruimten of overdekte markten.