Middenrif

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het diafragma of middenrif is in de anatomie de scheiding tussen borst- en buikholte.

Het bestaat uit een grote platte koepelvormige spier met een centraal peesblad. Boven het diafragma liggen de longen en het hart, eronder de lever, de maag, de milt en darmen. In het middenrif bevinden zich 2 peesbladen met een opening, het Foramen Venae Cavae waardoor de Vena cava inferior loopt, en de Hiatus Aorticus, een opening gevormd door het crus dexter en het crus sinister, waar de aorta doorheen gaat, met dorsaal daarvan de ductus thoracicus, een kanaal dat alle lymfe van het abdomen en de onderste ledematen vervoert. Het peesblad zorgt ervoor dat de openingen niet dicht kunnen gaan door het samentrekken van het diafragma. Het spiergedeelte bevat een opening voor de slokdarm, de hiatus oesophageus. Dorsaal en ventraal van de slokdarm lopen de truncus vagalis posterior en truncus vagalis anterior van de Nervus Vagus mee door deze opening. Bij samentrekking van het diafragma zal de hiatus aorticus verbreden, omdat vanaf de gotische boog gevormd door de crurae spiervezels naar craniaal trekken. De slokddarm wordt echter wel vernauwd bij contractie.

Het diafragma speelt een belangrijke rol bij de ademhaling omdat aanspannen ervan de grootte van de borstholte doet toenemen, ten koste van de buikholte. (De andere manier van ademhalen is door het uitzetten van het ribrooster; zie bijvoorbeeld: middenrifademhaling.)

De nervus phrenicus is de zenuw die het diafragma doet samentrekken. Deze is kwetsbaar en raakt daarom nog wel eens beschadigd, wat leidt tot een gehele of gedeeltelijke diafragmaverlamming. De periferie wordt sensibel geïnnerveerd door Nn. Intercostales.

De hik is een periodieke onwillekeurige contractie van het middenrif. Geoefende sprekers, zangers en blazers, maken gebruik van het diafragma om de lucht nauwkeurig te kunnen doseren. Dit wordt "ademsteun" genoemd.