Middenoor
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
1 - Schedel
Buitenoor: 2 - gehoorgang, 3 - oorschelp
Middenoor: 4 - trommelvlies, 5 - ovaal venster, 6 - hamer, 7 - aambeeld, 8 - stijgbeugel, 12 - buis van Eustachius
Binnenoor: 9 - labyrinth, 10 - slakkenhuis, 11 - gehoorzenuw
Het middenoor is een belangrijk deel van het oor. Het bestaat uit de trommelholte, een normaliter met lucht gevulde ruimte achter het trommelvlies die via de buis van Eustachius verbonden is met de keelholte, en de inhoud van de trommelholte: de gehoorbeentjes. Het middenoor wordt onderscheiden van het buitenoor (oorschelp en gehoorgang tot aan het trommelvlies) en het binnenoor: slakkenhuis en halfcirkelvormige kanalen.
De belangrijkste functie van het middenoor is de versterking van het geluid, zodat het beter waargenomen kan worden door de in het slakkenhuis gelegen haarcellen. Deze versterking wordt op verschillende manieren gerealiseerd:
- doordat het trommelvlies een veel groter oppervlak heeft dan de opening van het slakkenhuis (het ovale venster) worden alle geluidstrillingen versterkt;
- door de hefboomwerking die de gehoorbeentjes-keten heeft.
In het middenoor bevinden zich ook twee spiertjes (musculus tympanicus en musculus stapedius). Deze spannen aan wanneer er te hard geluid wordt aangeboden zodat de trillingsoverdracht wordt verminderd.
Voor het goed functioneren van deze versterking moet het middenoor luchthoudend zijn. Deze luchthoudendheid wordt bereikt door de verbinding met de neus-keelholte (nasofarynx) via de buis van Eustachius. Deze buis opent zich normaliter bij slikken, geeuwen en bij luchtdrukverhoging in de mond-keelholte (uitademen bij gesloten mond en dichtgeknepen neus, de zgn. valsalva-manoeuvre) .
