Mick Taylor
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
|
|
|
|---|---|
 |
|
| Achtergrondinformatie | |
| Volledige naam | Mick Taylor |
| Geboren | 17 januari 1949 |
| Geboorteland | Engeland |
| Genre(s) | Blues Rock |
|
|
|
Mick Taylor (Welwyn Garden City (Engeland), 17 januari 1949) is een Engelse gitarist en zanger, die vooral bekend is als de voormalige gitarist van de Rolling Stones.
Inhoud |
[bewerk] Biographie
[bewerk] Begin Carriëre
In zijn tienerjaren speelde Taylor al in verschillende schoolbandjes, waaronder "The Juniors" (ook wel onder de naam The Strangers). Een paar jaar later werd een gedeelte van deze groep gerecruiteerd voor een nieuwe band "The Gods", die door Taylor en Ken Hensley (later bekend van Uriah Heep) werd opgericht.
Op 15 jarige leeftijd bezocht Taylor met enkele schoolvrienden een optreden van John Mayall's Bluesbreakes in Welwyn Garden City. Om onbekende redenen kwam die avond de gitarist van de band, Eric Clapton, niet opdagen. Tijdens de pauze benaderde Taylor daarom John Mayall die hem toestemming gaf om als invaller op te treden. Taylor bespeelde tijdens de tweede set Clapton's gitaar, die al stond opgesteld op het podium, en hierbij bleek hij over een uitzonderlijk muzikaal talent te bechikken.
Na het vertrek van Peter Green uit de Bluesbreakers, kreeg Taylor het verzoek zich aan te sluiten bij de band. Van 1966 tot 1969 werkte hij mee aan vier platen en toerde bijna continu in Europa en Amerika.
[bewerk] Met de Rolling Stones
In mei 1969 werd hij door de Rolling Stones uitgenodigd voor een opname sessie in London, waarna hij het aanbod kreeg om lid te worden van de band. De Stones waren op zoek naar een vervanger voor Brian Jones, die vanwege enkele veroordelingen voor het bezit van drugs niet mee kon op tournee naar Amerika omdat zijn aanvraag voor een visum geweigerd zou worden.
Op 5 juni 1969 maakte Taylor zijn debuut als nieuwe gitarist van The Rolling Stones bij het Hyde Park concert dat naar schatting door 250.000 mensen werd bezocht. Het concert was een voor aankondiging voor de geplande Amerikaanse tournee en werd opgedragen aan Brian Jones, die twee dagen eerder was omgekomen bij een ongeluk in zijn eigen zwembad.
Van juni 1969 tot december 1974 speelde Taylor bij de Rolling Stones. Taylor's vloeiende en melodieuze gitaarspel is onder andere te horen op nummers als Honky Tonk Women, Brown Sugar, Angie, Gimme Shelter (live), 'Tumbling Dice, Happy en Sway. Vanwege het uitmuntende geluid dat de band gedurende deze jaren had (vooral ook tijdens live concerten), wordt de periode 1968 tot 1975 tegenwoordig door veel kenners en fans aangeduid als de "golden era" van the Stones.
In december 1974 maakte Taylor bekend dat hij de Rolling Stones wilde verlaten. Na een auditie proces in 1975 besloten de Stones om Ronnie Wood (voorheen gitarist in The Faces) in te huren voor de volgende tournee. Wood speelde vele jaren als ingehuurde muzikant mee en kreeg pas begin jaren 90 de rechten die behoren bij het lidmaatschap van de band.
[bewerk] Solocarriëre
Eind 1974 had Taylor de vraag gekregen (van Jack Bruce) of hij met Jack Bruce en Carla Bley een nieuwe band wilde vormen. De groep toerde in 1975 in Europa, maar door verschillende factoren kwam het niet tot het uitbrengen van nieuw studio materiaal en de band viel na slechts een jaar al weer uit elkaar. Er zijn slechts enkele opnames van deze line-up beschikbaar, het optreden voor het BBC programma "Live at the Old Grey Whistle Test" en "Live at the Manchester Free Trade Hall", dat pas in 2003 werd uitgebracht.
Taylor besloot zich toe te leggen op een solo carrière, hoewel hij zichzelf eigenlijk nooit als solo artiest had beschouwd. In 1976 en 1977 werkte Taylor samen met verschillende muzikanten, waaronder Lowell George (Little Feat), John Phillips (The Mamas & the Papas), Pierre Moerlen (Gong) en Alan Merrill (The Arrows). Ook was hij betrokken bij de ontwikkeling van de soundtrack voor de film "The Man Who Fell To Earth" (geregisseerd door Nicholas Roeg) met David Bowie in de hoofdrol. Daarnaast begon hij met het schrijven van eigen nummers, het recruiteren van muzikanten en het maken van opnames. In 1978 tekende hij een platencontract met CBS Records in New York. Zijn soloplaat 'Mick Taylor' kwam uit in 1979. Op dit album neemt hij niet alleen de zangpartijen voor zijn rekening, maar speelt ook gitaar, bas en piano. Hoewel de LP door muziek critici werd geprezen, werd het geen onmiddellijk commercieel succes (hoogste notering 119 in de Billboard charts). Misschien dat de tegenvallende verkoopcijfers gedeeltelijk geweten kunnen worden aan het feit dat de plaat uitkwam op het hoogtepunt van de punk en new wave beweging die eind jaren 70 was ontstaan.
In 1981 toerde hij met Alvin Lee in de Verenigde Staten, bij deze tournee stond ook Black Sabbath op het programma. In 1982 ging Taylor mee met de "Reunion Tour" met John Mayall, John McVie (Fleetwood Mac) en Colin Allen, een wereldtoernee die uiteindelijk bijna twee jaar duurde.
In 1983 ontmoette in hij in Los Angeles Bob Dylan, die hem uitnodigde om mee te spelen op zijn volgende album. Het volgende jaar ging Taylor ook 'on the road' met Bob Dylan. In de jaren 80 deed hij verder veel sessiewerk en ging regelmatig op tournee in Europa, Amerika en Japan. De muzikanten in zijn band waren o.a. Max Middleton (voorheen van de Jeff Beck Group), Shane Fontayne en Blondie Chaplin (tegenwoordig achtergrond muzikant bij de Stones).
In 1990 verhuisde hij van New York naar Los Angeles, waarna hij met verschillende artiesten samenwerkte, zoals Carla Olson (the Textones) en Jimmy Woods.
Halverwege de jaren 90 keerde hij terug naar Engeland, waar hij een een band vormde en werkte aan materiaal voor een nieuwe CD. Hij leek zich nooit erg gemakkelijk te voelen in zijn rol als voormalige Rolling Stone totdat hij in 2000 nieuw solo werk uitbracht, de CD "A Stone's Throw". Door het spelen in clubs, theaters en het verschijnen op festivals heeft Taylor een groep fans opgebouwd die waardering hebben voor zijn werk.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Met John Mayall's Bluesbreakers
- Crusade (Decca, 1967)
- Diary of a Band Vols 1 & 2 (Decca, 1968)
- Bare Wires (Decca, 1968)
- Blues from Laurel Canyon (Decca, 1969)
- Wake Up Call (Decca, 1993)
- Silver Tones - The Best of John Mayall & The Bluesbreakers (Silvertone Records, 1998)
[bewerk] Met The Rolling Stones
- Get Yer Ya-Ya's Out! (registratie van live concerten in Madison Square Garden), (Decca/Abkco 1970)
- Sticky Fingers (Rolling Stones Records, 1971)
- Exile on Main Street (Rolling Stones Records, 1972)
- Goat's Head Soup (Rolling Stones Records, 1973)
- It's Only Rock 'n' Roll (Rolling Stones Records, 1974)
- Metamorphosis (Decca/Abkco 1975)
- Made in the Shade (1975) (compilatie van hits 1971-1974)
- Sucking in the Seventies (1981) (compilatie van hits, alternatieve versies en 'outtakes' 1974-1981)
- Tattoo You (Rolling Stones Records, 1981)
- Rewind (1971-1984) (1984) (compilation of hits 1971-1983)
- Singles Collection: The London Years. (1989) (compilation of singles 1963-1971)
- Jump Back: The Best of The Rolling Stones (1993) (compilation of hits 1971-1989)
- Forty Licks (2002) (compilation 1964-2002)
- Rarities 1971-2003 (2005)
[bewerk] Niet Rolling Stones werk met leden van de Stones
- Pay, Pack & Follow (John Phillips, 1e officiële uitgave door Eagle Rock Records, 2001)
afkomstig van studio sessies in London 1973-1979, de zogenaamde "Half Stoned" sessies, geproduceerd door Mick Jagger en Keith Richards
- I've Got My Own Album to Do (Ronnie Wood solo album) (1974)
- Now Look (Ronnie Wood solo album) (July 1975)
- Talk Is Cheap (Keith Richards solo album) (1988)
[bewerk] Met Jack Bruce
- Live at the Old Grey Whistle Test. Nummers van enkel Whistle Test shows opgenomen tussen '75 and '81. Taylor speelt gitaar op zeven nummers (Strange Fruit, 1995)
- Live at the Manchester Free Trade Hall (2 CD, Polydor, 1993)
[bewerk] Met Bob Dylan
- Infidels (Columbia, 1983)
- Real Live (Columbia, 1984)
- Empire Burlesque (Columbia, 1985)
- The Bootleg Series, Vol. 1-3 - Rare and Unreleased 1961 - 1991(Columbia 1991)
[bewerk] Solo
- Mick Taylor (CBS Records, 1979)
- Stranger in this town (Maze Records, 1990)
- A Stone's Throw (Cannonball Records, 2000)
[bewerk] Prijzen en onderscheidingen
- Opgenomen in de "Rock 'n Roll Hall of Fame" (met de Rolling Stones, 1989) Hall of Fame
- Taylor's hand afdrukken zijn onderdeel van Hollywood's RockWalk sinds 6th September, 1998. RockWalk
| Rolling Stones |
|---|
|
Leden: Mick Jagger · Keith Richards · Ron Wood · Charlie Watts · Bill Wyman · Brian Jones · Mick Taylor · Ian Stewart Management: Andrew Oldham · Allen Klein Productie: Jimmy Miller · The Glimmer Twins · Don Was Studioalbums: The Rolling Stones (album) (1964) · 12 x 5 (1964) · The Rolling Stones No. 2 (1964) · The Rolling Stones, Now! (1965) · Out of Our Heads (1965) · December's children (1965) · Aftermath (1966) · Between the Buttons (1967) · Their Satanic Majesties Request (1967) · Beggars Banquet (1968) · Let It Bleed (1969) · Sticky fingers (1971) · Exile On Main St. (1972) · Goat's head soup (1973) · It's only rock'n roll (1974) · Black and blue (1976) · Some girls (1978) · Emotional rescue (1980) · Tattoo you (1981) · Undercover (1983) · Dirty work (1986) · Steel Wheels (1989) · Voodoo lounge (1994) · Bridges To Babylon (1997) · A bigger bang (2005) Livealbums: Got Live if You Want It! (1966) · Get Yer Ya-Ya's Out! (1969) · Love You Live (1977) · Still Life - American concert 1981 (1981) · Flashpoint (1990) · Stripped (1995) · Rock 'n Roll Circus (album) (1996) · No Security (1998) · Live Licks (2004) · Shine a Light (album) (2008) Compilatiealbums: Stone Age (1971) · Gimme Shelter (1971) · Metamorphosis (1975) · Made in the Shade (1975) · Stones Story (1976) · The London Years (1989) · Rewind 1971-1981 (1990) · Hot Rocks 1964-1971 (1990) · Jump Back (the best of the Rolling Stones) (1993) · 40 Licks (2002) Films: One plus One (1968) · Gimme Shelter (1970) · Stones In The Park (1970) · Let's spend the night Together (1982) · Video Rewind (1984) Stones At The Max (1989) · Rock 'n Roll Circus (1995) · Voodoo Lounge Live (1995) · Bridges To Babylon tour '97/'98 (1998) · Four Flicks (2004) · The Biggest Bang (2007) · Shine a Light (2008) · Gerelateerde onderwerpen: Discographie · Jagger/Richards · The Glimmer Twins · Nanker Phelge · Rolling Stones Records |
