Melonycteris
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Melonycteris | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||
|
|||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Melonycteris Dobson, 1877 |
|||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Melonycteris melanops Dobson, 1877 |
Melonycteris is een geslacht van de vleerhonden dat voorkomt in de Bismarck-archipel en de Salomonseilanden.[1] Dit geslacht wordt meestal in de onderfamilie Macroglossinae geplaatst, samen met andere nectaretende vleerhonden als Megaloglossus en Macroglossus, maar recent onderzoek heeft de geldigheid van die onderfamilie danig op de tocht gezet. Er zijn verschillende genetische onderzoeken geweest om de verwantschappen van dit geslacht te bepalen, maar de resultaten verschilden: in sommige analyses was Melonycteris de zustergroep van alle andere vleerhonden (alle andere vleerhonden vormden een klade, een natuurlijke groep)[2], maar een andere analyse gaf een verwantschap aan met Nyctimene, met een klade van alle vleerhonden behalve Pteropus of met een klade van onder andere Cynopterus, Dobsonia en Thoopterus, afhankelijk van het gebruikte gen en de gebruikte methode.[3] Een gecombineerde analyse van vijf genen en morfologische kenmerken gaf een verwantschap aan met andere traditionele Macroglossinae: Syconycteris, Macroglossus, Notopteris en mogelijk Eonycteris.[2]
Melonycteris-soorten zijn kleine, oranje of bruine vleerhonden, vaak met roze vlekken. Bij M. melanops en M. fardoulisi bestaan er opvallende verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes. Alle soorten eten nectar.[4]
Het geslacht heeft drie soorten, verdeeld over twee ondergeslachten:[1]
- Ondergeslacht Melonycteris
- Melonycteris melanops (Bismarck-archipel)
- Ondergeslacht Nesonycteris
- Melonycteris fardoulisi (zuidelijke en oostelijke Salomonseilanden)
- Melonycteris woodfordi (noordelijke Salomonseilanden en Bougainville)
| Geslachten van de vleerhonden |
|---|
|
Acerodon - Aethalops - Alionycteris - Aproteles - Balionycteris - Casinycteris - Chironax - Cynopterus - Dobsonia - Dyacopterus - Eidolon - Eonycteris - Epomophorus - Epomops - Haplonycteris - Harpiyonycteris - Hypsignathus - Latidens - Lissonycteris - Macroglossus - Megaloglossus - Melonycteris - Micropteropus - Mirimiri - Myonycteris - Nanonycteris - Neopteryx - Notopteris - Nyctimene - Otopteropus - Paranyctimene - Penthetor - Plerotes - Ptenochirus - Pteralopex - Pteropus - Rousettus - Scotonycteris - Sphaerias - Styloctenium - Syconycteris - Thoopterus |
[bewerk] Literatuur
- ^ a b Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142.
- ^ a b Giannini, N.P. & Simmons, N.B. 2005 Conflict and congruence in a combined DNA-morphology analysis of megachiropteran bat relationships (Mammalia: Chiroptera: Pteropodidae). Cladistics 21:411-437.
- ^ Colgan, D.J. & da Costa, P. 2002. Megachiropteran evolution studied with 12S rDNA and c-mos DNA sequences. Journal of Mammalian Evolution 9(1-2):3-22.
- ^ Flannery, T.F. 1995. Mammals of the South-West Pacific & Moluccan Islands. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 464 pp.
