Meden
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Meden waren een Iraans volk. Ze stichtten het rijk Medië in het noorden van het huidige Iran. Hun rijk bestond van 728 v.Chr. tot 550 v.Chr..
Hun eerste leider was Fraortes, die zijn stammen verenigde en de Assyriërs verdreef. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Deiokes. Deiokes geldt als de stichter van het rijk. Zijn hoofdstad was Ekbatana.
In 614 v.Chr. versloegen de Meden de Assyriërs definitief en verwoestten hun hoofdstad Assur. In 612 v.Chr. werd de stad Nineve verwoest.
De taal die zij spraken behoorde tot de Iraanse tak van de Indo-Europese talen en was verwant met het Oud-Perzisch.
Zij werden in 550 v.Chr. verslagen door de Achaemeniden onder leiding van Cyrus II.
[bewerk] 'Meden van nu'
De taal van de Meden behoorde waarschijnlijk tot de noordwestelijke tak van de Iraanse taalfamilie. Tot die groep behoren ook het huidige Koerdisch en het Beloetsji in Pakistan. Het huidige Perzisch (farsi) hoort daarentegen tot de zuidwestelijke tak van de familie.
[bewerk] Waar kennen we ze van?
Het meest bekend is dit volk geworden door de uitdrukking: Een wet van Meden en Perzen.
