Max Tailleur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mozes (Max) Tailleur (Amsterdam, 12 juni 1909 – Amstelveen, 12 oktober 1990) was een Joodse-Nederlandse humorist. Hij specialiseerde zich in Joodse humor en verwierf roem met zijn Sam-en-Moos-moppen.
Hij werd geboren in een eenvoudig gezin in de Amsterdamse Jodenbuurt. Zijn vader, Hijman Tailleur, was handelsreiziger en fabrikant en zijn moeder, Schoontje Erwteman, was huisvrouw. Als schooljongen was Max al bezig met amuseren van anderen. Serieuze betrekkingen als handelsreiziger en diamantslijper werden een mislukking. In de Tweede Wereldoorlog trad hij op voor de militairen en daarna werd hij tekstschrijver voor cabaretiers zoals Snip en Snap.
Op 7 november 1952 begon Tailleur het cabaret De Doofpot in een voormalig café aan het Rembrandtplein in Amsterdam, waar hij tot 1966 met veel succes zijn moppen tapte. Om gezondsheidsredenen moest hij tegen het eind van de jaren 60 stoppen, maar in 1971 begon hij De Geinlijn, waar men kon bellen om een opname van de mop van de dag te horen.
Bij zijn dood liet Max Tailleur een kaartsysteem met 50.000 moppen na.
Zijn lijfspreuk luidde:
- Ik lach om niet te huilen.
[bewerk] Externe link
- Biografisch Woordenboek van Nederland - Uitgebreide biografie met informatie over zijn problemen met reuma, de stichtingen die hij oprichtte om geld in te zamelen ten behoeve van minder draagkrachtige reuma patiënten, vooral door oude kleding op te halen (Beter met Max, Geef Max de zak), en hoe hij uiteindelijk in de vergetelheid raakte.
