Maria Anna van Beieren
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1667-1740 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koningin-gemalin van Spanje Hertogin-gemalin van Brabant Gravin van Vlaanderen Hertogin-gemalin van Luxemburg |
||||||
|
||||||
|
Maria Adelheid Anna van Neuberg (Dusseldorf, 28 oktober 1667 - Guadalajara, 16 juli 1740) was het twaalfde kind van keurvorst Filips Willem van de Palts en van Elisabeth Amalia van Hessen-Darmstadt. Zij werd in 1689 de tweede echtgenote van de kinderloze Spaanse koning Karel II. Ook dit huwelijk bleef kinderloos, vermoedelijk wegens impotentie van de koning. Niettemin domineerde Maria Anna de koning door haar angstuitbarstingen en haar ingebeelde zwangerschappen. Aan het hof intrigeerde zij om haar neef Karel van Oostenrijk troonopvolger in Spanje te laten worden. De relatie met haar schoonmoeder, Maria Anna van Oostenrijk (1634-1696) was ronduit slecht. Na een reeks onaangename twistgesprekken, stelde de koningin-moeder "Leer te leven, liefste, en weet dat heel wat personen van een hogere status dan jij zich voor mij vernederd hebben, personen bij wie jij alleen het voordeel hebt dat je de vrouw van mijn zoon bent, een eer die je alleen aan mij te danken hebt". De hysterische Maria Anna antwoordde daarop "Dit is het waarom ik jou zo haat". Na de dood van Karel II in 1700, werd zij door de nieuwe koning Filips V verplicht om Madrid te verlaten en zich terug te trekken in het oude Alcazar van Toledo. Vanaf 1706 leefde zij in het Franse Bayonne en pas het jaar vóór haar dood, in 1739, keerde zij terug naar Spanje.
Zij werd door Victor Hugo opgevoerd in zijn romantisch drama Ruy Blas. Dit drama heeft op zijn beurt Gérard Oury geïnspireerd voor zijn komedie La folie des grandeurs uit 1971.
