Marcel Moyse
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marcel Moyse (Saint-Amour (Frankrijk), 17 mei 1889 - Brattleboro (Vermont, Verenigde Staten), 1 november 1984) was een Frans fluitist, die geldt als een van de belangrijkste fluitisten van de 20e eeuw en de grondlegger van de moderne (Franse) fluitschool.
Moyse studeerde fluit aan het Conservatoire de Paris bij Philippe Gaubert, Adolphe Hennebains en Paul Taffanel, die allen beroemde fluitvirtuosen waren in die tijd. Moyses handelsmerk was zijn heldere, flexibele en dargende geleuid. Deze Franse stijl van fluitspelen zou met Moyse wereldwijd dè standaard worden en fluitisten over de hele wereld beïnvloeden.
Een groot aantal stukken werden speciaal voor hem geschreven, zoals het fluitconcert van Jacques Ibert uit 1934 en het eerste deel van Joueurs de flûte van Albert Roussel.
Daarnaast was hij een belangrijk en inspirerend pedagoog. Hij stimuleerde zijn leerlingen niet zozeer om fluit te spelen maar om muziek maar om muziek te maken. Van 1932 tot 1940 gaf hij les aan het Parijsse conservatorium, en van 1946 tot 1948 aan het Conservatorium van Genève. Hij gaf masterclasses van 1960 tot 1970 in Zwitserland, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Japan. Tot zijn vele leerlingen behoren Trevor Wye, William Bennett, James Galway, Aurèle Nicolet en Peter-Lukas Graf.
Moyse schreef ook veel etudes en studiemethoden voor de fluit, waaronder toonaangevende boeken over toonvorming en interpretatie.
Moyse richtte in de Verenigde Staten de Marlboro Music School en het Marlboro Music Festival op. Hij trad vaak op samen met zijn zoon Louis Moyse.
[bewerk] Bronnen
Marcel Moyse: Voice of the Flute, door Ann McCutchan (biografie). Voor dit artikel werd de tekst op de Engelse, Franse en Duitse Wikipedia gebruikt.
