Maleisische hoornkikker
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Maleisische hoornkikker IUCN-status: Veilig[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Megophrys nasuta Schlegel, 1838 |
De Maleisische hoornkikker (Megophrys nasuta) is bodembewonende kikker uit de familie Aziatische kikkers of Megophryidae. De soort wordt ook wel langneus hoornkikker of aziatische hoornkikker genoemd, of -pad in plaats van -kikker.
[bewerk] Beschrijving
Deze kikker heeft een donkerbruine tot zwarte buik en flank, en een beige-bruine rug en poten, de huid op de 'jukbeenderen' is vergroeid tot een sterk uit-stekende punt, evenals de neus. De buik en keel hebben een onregelmatig vlekkenpatroon, en deze soort is echte stofzuiger; het lichaam kan zo dik worden dat de 'pens' van het dier er als een ring omheen ligt.
[bewerk] Algemeen
De Maleisische hoornkikker komt voor in het zuiden van Azië, van het Himalayagebergte tot de Austalische archipel, het biotoop bestaat uit koele en vochtige bossen, regenwouden en moerassen. De maximale lengte is ongeveer 8 centimeter en de kikker leeft langs stroompjes en beekjes; deze soort is zowel land- als waterbewonend en heeft niet echt een voorkeur, hoewel voor de voortplanting water nodig is. De eitjes zijn niet zo talrijk als bij veel andere soorten en zijn relatief groot. Het kikkervisje heeft een unieke voedselgewoonte; nadat de larve is uitgekomen is hangt deze met de monddelen tegen de waterspiegel. Het lijf steekt naar onderen, en de larve eet kaamvliesbacteriën; bacteriën die leven op het wateroppervlak en daar een vliesje vormen. Volwassen dieren eten alles wat in de bek past; insecten, maar ook andere amfibieën, hagedissen en zelfs landkrabben en schorpioenen.
[bewerk] Levenswijze
Deze soort lijkt in alles op een blad; de kleuren, afwijkende uitsteeksels en onregelmatige patronen. Ook de vele huidplooien van de dieren zijn onderdeel van de camouflage en lijken op bladnerven. De Maleisische hoornkikker leeft in de strooisellaag van bossen, waar onder bladeren wordt gewacht tot een prooi zich aandient, waarna deze besprongen wordt en in het geel wordt doorgeslikt. Het zijn zeer schuwe dieren; zelfs de paarkreet is een zacht, enkel 'chiiiing' -geluidje.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Megophrys nasuta op Wikimedia Commons.
|
