Magnetische veldconstante

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De magnetische (veld)constante μ₀ (permeabiliteit van het vacuüm) is een natuurkundige constante, die mechanische en electromagnetische eenheden met elkaar verbindt. In het SI is de waarde exact

N/A² = 4π×10⁻⁷ H/m, oftewel 1,2566×10⁻⁶ H/m.^[1]

Deze waarde is een gevolg van de definitie van de ampere in termen van de kracht tussen twee parallelle geleiders.^[2] In vacuüm is de magnetische veldconstante gelijk aan de verhouding tussen het magnetische B-veld (om bijvoorbeeld Lorentzkrachten uit te rekenen) en het H-veld (gegeven door de elektrische stroom):

De magnetische veldconstante μ₀ is met de elektrische veldconstante ε₀ en met de lichtsnelheid verbonden door:

[bewerk] Terminologie

Historisch heeft de constante μ₀ verschillende namen gehad. Algemeen spreekt men van "de magnetische permeabiliteit van een vacuüm", zoals in het rode IUPAP-boekje van 1987.^[3] Nu is de natuurkundige nomenclatuur van het BIPM in het frans "constante magnétique" en in het engels "the magnetic constant".^[1] In het duits is "magnetische Feldkonstante" de officiële term.^[4]

[bewerk] Voetnoten

1. ^ ^{a b} Magnetic constant. 2006 CODATA recommended values. NIST.
2. ^ Unit of electric current (ampere). Historical context of the SI. NIST.
3. ^ SUNAMCO Commission (1987). Recommended values of the fundamental physical constants. Symbols, Units, Nomenclature and Fundamental Constants in Physics.
4. ^ Faltblatt: Die gesetzlichen Einheiten in Deutschland. Physikalisch-Technische Bundesanstalt (2006).