Lynndie England

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Lynndie Rana England (Flatwoods (Kentucky), 8 november 1982) is een voormalig Amerikaanse reserviste, die het symbool werd van de mishandelingen van Iraakse gevangenen in de Abu Ghraib-gevangenis.

England groeit samen met haar ouders, zus en broertje op in Fort Ashby, West Virginia. Het gezin heeft moeite om van het kleine beetje geld dat ze hebben rond te komen en woont op een trailerpark. England komt als kind al in aanraking met agressie: haar vader is gewelddadig tegen het gezin. Op school is ze 'een volger'. Na haar school meldt ze zich op zeventienjarige leeftijd als reservist aan bij het leger. Ze hoopt daar geld te kunnen verdienen en te leren. In 2003 wordt England uitgezonden naar Irak. Ze krijgt een administratieve functie in de Abu Ghraib-gevangenis in Bagdad; ze moet gevangenen inboeken.

[bewerk] Het schandaal

In de gevangenis ontmoet ze de gevangenisbewaker Charles Graner, dan 35 jaar. Ze krijgen een relatie. Met enkele andere soldaten mishandelt en misbruikt het tweetal een tiental gevangenen; ze leggen dat vast op camera. Onder andere is England te zien naast een naakte gevangene (waarvan het hoofd bedekt is met een plastic zak) terwijl ze naar diens genitaliën wijst.

De beelden die toen zijn gemaakt worden in april 2004 openbaar gemaakt. De foto's, die herinneringen oproepen aan de martelingen door de inquisitie, worden algemeen als zeer schokkend ervaren. In de islamitisch wereld is men zo mogelijk nog ernstiger geschokt, omdat het in deze cultuur als toppunt van vernedering wordt beschouwd om mensen naakt te tonen.

Omdat England op veel van de foto's prominent in beeld was, is ze samen met haar vriend het symbool geworden voor de mishandelingen door Amerikaanse soldaten. Meteen na de bekendmaking van de foto's worden de betrokken soldaten opgepakt. Het is tot op heden onduidelijk in hoeverre de martelingen en vernederingen van hogerhand georganiseerd zijn.

England verscheen op 2 mei 2005 voor de militaire rechter in Fort Hood, Texas. In ruil voor strafvermindering bekende ze op zeven van de negen aanklachten schuld. Op 26 september 2005 werd ze op zes van de zeven aanklachten schuldig bevonden, waarna ze op 27 september 2005 tot drie jaar celstraf werd veroordeeld door een jury van vijf militaire officieren. Tevens kreeg ze oneervol ontslag uit het leger.