Ludo Abicht
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ludo Abicht (Oostende, 5 juni 1936) is een Vlaamse filosoof, publicist, dichter en activist.
[bewerk] Levensloop
Abicht groeide op in Antwerpen. Hij volgde het Xaverius-college in Borgerhout en trad in 1954 in bij de jezuïeten. Vervolgens studeerde hij filosofie en taalkunde. In 1961 trad hij uit. In 1971 haalde Abicht zijn doctoraal Germaanse letterkunde aan de Universiteit van Cincinnati. Hierna doceerde hij dertig jaar. Daarnaast publiceerde hij 21 boeken en diverse artikelen. Abicht bekleedde in 2004-2005 de Calewaert-leerstoel, en was van 2005 tot 2006 lid van de commissie-Bossuyt voor Normen en waarden.
Hij is actief in de Vlaamse Beweging en is actief in Meervoud, is peter van het Comité Vlaanderen Onafhankelijk en is een van de schrijvers van het manifest van de Gravensteengroep. Ook was Abicht een van de ondertekenaars van het Lentemanifest 2006.
In 1998 werd Abicht de Orde van de Vlaamse Leeuw uitgereikt. Voor Intelligente emotie ontving hij in 2001 de Arthur Cornetteprijs, en de Arkprijs van het Vrije Woord.
[bewerk] Bibliografie (selectie)
- Paul Adler, ein Dichter aus Prag (1972)
- Oorlogskinderen hebben grote ogen (1987)
- De put van Babel (1989)
- Mensen in Israël en Palestina: één maat en één gewicht (1990)
- Filosofie is voor iedereen (1992)
- Humor, vrijheid en wijsheid van de joden (1992)
- Goed leven is goed samenleven (1993)
- Brood, rozen en utopie (1994)
- De joden van België (1994)
- De zure druiven van de oorlog (1994)
- De tocht door de woestijn: het vredesproces in het Beloofde Land (1996)
- Hoe Vlaams zijn de Vlamingen?: over identiteit (2000)
- Intelligente emotie (2001)
- Vlaamse beweging: welke toekomst? (2002)
- De joden van Antwerpen (2004)
- Ware Geuzen zijn Turks noch Paaps: het vrijzinnige humanisme vandaag (2005)
- Geschiedenis van de joden van de Lage Landen (2006)
- De verlichting vandaag (2007)
