Luc Dupanloup

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Luc Dupanloup, beter bekend als Dupa (Montignies-sur-Sambre, 12 februari 1945 — Ottignies, 8 november 2000), was een Belgisch striptekenaar die vooral bekend werd als de geestelijke vader van Dommel.

Dupanloup ging na zijn middelbare school, waar hij een uitstekend leerling was, naar de Academie voor Schone Kunsten in Brussel, en kwam vervolgens in contact met de striptekenaar Greg, dankzij wie hij bij het weekblad Kuifje aan de slag kon; aanvankelijk verzorgde hij er de achtergronden voor verschillende strips.

Voor het Kuifje-nummer van 16 april 1968 moest er een bladzijde opgevuld worden, en op verzoek van Greg bedacht Dupa hiervoor een dikke, harige hond die kan praten. Hij noemde de figuur Cubitus, naar een beentje in de onderarm, vermits honden met knookjes geassocieerd worden, namelijk om aan te knagen. Pas later, toen het personage in andere talen vertaald werd, werd de Nederlandse naam Dommel bedacht (en in het Engels Wowser). In die beginperiode verschenen geregeld korte gags van één pagina met Dommel en het jongetje Paultje. Vanaf 1969 werd dan het baasje van Dommel geïntroduceerd, de gepensioneerde zeevaarder Semafoor.

In 1972 verscheen het eerste stripalbum; de eerste vier waren verzamelingen van één pagina lange gags. Vanaf het vijfde album, Daar komt de pedalosaurus uit 1977, kwamen er ook verhalen van een heel album. De stripverhalen verschenen bij uitgeverij Le Lombard. Er zouden nieuwe albums blijven verschijnen gedurende de jaren tachtig en negentig. In 1988 maakte een Japanse studio een bewerking in de vorm van een tekenfilmreeks, die de internationale bekendheid van de figuur Dommel aanzienlijk vergrootte. De sprekende hond is deel van het Belgische patrimonium gaan uitmaken: er verschenen postzegels met zijn afbeelding en in Waver werd een Dommel-standbeeld opgericht.

Naast Dommel tekende Dupa eveneens enkele albums van de reeksen Niky en Chlorofyl en Minimum. Hij overleed onverwacht in 2000.

Dupa ontving in 1973 het Zilveren Potlood, in 1982 de Aigle d'Or van de stad Nice, in 1984 de prijs voor het beste kinderboek op de stripconventie van Parijs en in 1993 de 110 d'Or op het stripfestival van Illzach.