Levantijnse adder
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Levantijnse adder | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Macrovipera lebetina turanica |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Macrovipera lebetina Linnaeus, 1758 |
|||||||||||||||||
 Afbeeldingen Levantijnse adder |
De Levantijnse adder (Macrovipera lebetina) is een ongeveer 150 centimeter lange slang uit de familie adders (Viperidae). In exceptionele gevallen komen exemplaren voor van langer dan 2 meter en meer dan 5 kilo, waarmee het de grootste Europese addersoort is. Sommige ondersoorten blijven echter veel kleiner en bereiken gemiddeld 60 - 80 cm, zoals M. v. schweizeri. De lengte was een van de redenen om de soort bij een ander geslacht in te delen, eerst in het geslacht Vipera, later was de geslachtsnaam Daboia.
Inhoud |
[bewerk] Algemeen
De Levantijnse adder komt in Europa alleen voor op het Griekse eiland Melos en enkele kleinere eilanden eromheen, in zuidelijk Rusland en Cyprus, en verder in noordelijk Afrika tot in Centraal-Azië. Deze soort houdt van zonnige en stenige omgevingen zoals hellingen met enkele vegetatie waarin hij kan schuilen, maar waarin hij ook klimt om te jagen. Het voedsel bestaat uit kleine zoogdieren en vogels, maar soms ook wel andere slangen, jonge dieren eten veelal hagedissen.
[bewerk] Beschrijving
De kleur is meestal zandbruin tot grijs met op de rug een zigzagtekening opgebouwd uit een smalle donkere rugstreep, en aan weerszijden verschuivende donkere vlekken met soms een rode kleur in het midden van iedere vlek. Er zijn zes ondersoorten en hiernaast is het verspreidingsgebied groot, waardoor er aardig wat variatie is, maar aan de lengte zijn met name volwassen exemplaren makkelijk te herkennen.
[bewerk] Gif
Deze soort heeft een zogenaamd cytotoxisch gif dat de cellen aantast en zo beschadigingen veroorzaakt aan weefsels. In tegenstelling tot de meeste adders, die snel bijten en weer terugtrekken, is de Levantijnse adder vasthoudender. Door kauwbewegingen te maken wordt relatief veel gif ingebracht, wat deze soort veel gevaarlijker maakt dan andere soorten giftige slangen. Uit laboratoriumproeven blijkt dat een bepaalde verbinding in het gif, Lebectine genaamd naar de soortnaam, mogelijk in de oncologie gebruikt kan worden om tumoren te bestrijden.
[bewerk] Afbeeldingen
 |
 M. l. turanica |
| Bronnen, noten en/of referenties: |
