Leon de Winter
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Leon de Winter ('s-Hertogenbosch, 24 februari 1954) is een Joods-Nederlandse schrijver, columnist en filmproducent.
Inhoud |
[bewerk] Levensloop
De Winter is de zoon van de handelaar in lompen en oude metalen Moos de Winter en Johanna Zeldenrust. Zijn orthodox-joodse ouders hadden als enigen van hun families de Tweede Wereldoorlog overleefd (op een zus van zijn moeder na) en zij kregen na de oorlog op latere leeftijd vier kinderen van wie Leon de tweede zoon was. De Winter senior ging het financieel voor de wind; het gezin bewoonde een vrijstaande villa.
Toen De Winter elf jaar oud was stierf zijn vader op 52-jarige leeftijd aan een hartaanval. De Winter ging op zijn 20e naar de Filmacademie, waar hij bevriend raakte met de latere producent René Seegers en de latere regisseur Jean van de Velde. Het drietal verliet in 1978 zonder diploma de Filmacademie en richtte de Eerste Amsterdamse Filmassociatie op, die de televisiefilms Junkieverdriet en De (ver)wording van de jongere Dürer maakte. De Winter was al tijdens zijn periode aan de Filmacademie gaan schrijven. Hij debuteerde in 1976 met de verhalenbundel Over de leegte in de wereld. Zijn boeken Zoeken naar Eileen W, La place de la Bastille, De hemel van Hollywood en God's gym werden verfilmd.
Halverwege de jaren tachtig ging de EAF uit elkaar. De Winter veranderde tezelfdertijd van imago en van uitgeverij en hij verliet zijn vriendin. Bij De Bezige Bij verscheen zijn roman Kaplan. Naar aanleiding hiervan werd hij geïnterviewd door Jessica Durlacher die later zijn echtgenote zou worden. Ze hebben twee kinderen en wonen in Bloemendaal.
Toen De Winter in 1992 meedeed aan een reclamespotje voor Libris monteerde Propria Cures een beeldje uit het reclamefilmpje op een foto van een massagraf. Het blad meende dat De Winter zijn Joodse achtergrond exploiteerde. De Winter spande een kort geding aan. Propria Cures werd veroordeeld tot een schadevergoeding van tienduizend gulden en het plaatsen van een rectificatie.
In 1994 begon hij samen met de Amerikaan Eric Pleskow het filmbedrijf Pleswin Entertainment Group. De Winter verhuisde naar Hollywood. Na ruzie met Delta Lloyd over de financiering werd het bedrijf opgedoekt en keerde hij terug naar Nederland. Vooral na 11 september 2001 ontwikkelde hij zich als publicist en talkshowgast. Hij publiceert sindsdien regelmatig opinieartikelen in het dagblad Trouw en in de tijdschriften Elsevier, Die Welt en Der Spiegel. In Elsevier had de Winter een wekelijkse column. Zijn laatste column in het blad verscheen in het laatste nummer van 2007, op 28 december.
De Winters boeken zijn met name door Carel Peeters (Vrij Nederland) regelmatig neergesabeld. Toch worden ze over het algemeen goed verkocht. Volgens sommige critici zou De Winter niet 'literair genoeg' schrijven en te veel uit zijn op effectbejag.
De Winter ontving in 1979 de Reina Prinsen Geerligsprijs. In 2005 werd bekend gemaakt dat hij de Buber-Rosenzweig-Medaille 2006 krijgt. De Duitse onderscheiding wordt hem uitgereikt voor zijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen in de politiek, samenleving en cultuur. [1]
De Winter en zijn echtgenote Jessica Durlacher waren in het najaar van 2005 gastdocenten aan de Universiteit van Berkeley voor het vak Anne Frank and After over vertaalde Nederlandse literatuur en film over de Holocaust.[2]Hierover schreven beide auteurs columns in de Volkskrant.
[bewerk] Bibliografie
- Over de leegte in de wereld (1976; verhalen)
- De (ver)wording van de jongere Dürer (1978; roman)
- Zoeken naar Eileen W. (1981; roman; verfilmd in 1987 door Rudolf van den Berg)
- La Place de la Bastille (1981; roman; verfilmd in 1984 door Rudolf van den Berg)
- Vertraagde roman (1982; roman)
- Kaplan (1986; roman)
- Hoffman's honger (1990; roman; verfilmd in 1993 door Leon de Winter)
- SuperTex (1991; roman; verfilmd in 2003 door Jan Schütte)
- Een Abessijnse woestijnkat (1992; verhalen)
- De ruimte van Sokolov (1992; roman)
- De verhalen (1993)
- Serenade (1995; Boekenweekgeschenk)
- Zionoco (1995; roman)
- Het grote Leon de Winter boek (1996; bundeling van Kaplan, Hoffman's honger en SuperTex)
- Lady Di in een bevallige pose (1996; essay)
- De hemel van Hollywood (1997; roman; verfilmd in 2001 door Sönke Wortmann)
- God's Gym (2002; roman; verfilmd in 2006 door Rudolf van den Berg)
- De vijand (2004)
- Het recht op terugkeer (2008; roman)
[bewerk] Noten
- ^ Duits eerbetoon voor Leon de Winter in de Volkskrant op 27 mei 2005 31 jan 2006 14:26 (CET)
- ^ De volledige titel van het vak is Anne Frank and After: Dutch Literature and Film of the Holocaust in English Translation. Fall Courses, Fall Semester 2005 31 jan 2006 14:26 (CET)
