Lectine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Lectines zijn een groep van proteïnen. Lectines binden specifieke oligosachariden (koolhydraten).

[bewerk] Functies

Calnexine is een voorbeeld van een lectine dat door binding met specifieke koolhydraten kan helpen bij de eiwitopvouwing. Een gelijkaardig eiwit is calreticuline.

Lectines kunnen de interacties tussen cellen bevorderen. Daarbij hebben lectines meerdere bindingsplaatsen voor specifieke suikers. Deze som van zwakke interacties resulteert in een specifieke, stabiele interactie die op ieder ogenblik kan onderbroken worden. Verschillende types lectines bevorderen cel-interactie.

Een voorbeeld is selectine. Selectines, die zich bevinden op endotheelcellen (die voorkomen in bloedvaten en lymfeknopen), kunnen suikerresidu's binden die zich bevinden op cellen van het immuunsysteem of op bloedplaatjes om zo die cellen naar plaatsen van een ontsteking te leiden.

Ook een bacteriële pilus bevat lectines. De rol van lectines in planten is in 2006 nog onduidelijk.

[bewerk] Pathologie

Hemagglutinine, een influenza-eiwit kan aan glycoproteïnen binden, bijvoorbeeld aan siaalzuur.

Ook de binding tussen gp120 (glycoproteïne) en de CD4-receptor bij HIV-infectie (AIDS) komt tot stand door de binding tussen een eiwit (CD4-receptor) en koolhydraten.