Landverrader
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een landverrader is een persoon (of organisatie) die in een bepaalde situatie de loyaliteit aan zijn land verruilt voor loyaliteit aan de vijand. Een voorbeeld is een persoon die staatsgeheimen doorgeeft aan een ander land, of een staatshoofd dat voor een vijand op de vlucht slaat en zijn land aan deze vijand over laat.
Iemand die tegen de staatsinrichting van zijn land is wordt soms ook als een landverrader beschouwd; bijvoorbeeld de communisten die tegen het Russische Keizerrijk waren. Op hun beurt werden royalisten die tegen het communistische regime waren door de communisten als landverraders gezien.
Anton Mussert wordt als een van de bekendste landverraders van Nederland beschouwd omdat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog heulde met de bezetter. Poncke Princen werd lange tijd als landverrader gezien, omdat hij partij koos voor de Indonesische Nationalisten tijdens de Politionele acties. Ook Willem Oltmans, die voor overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië pleitte, werd destijds door velen als landverrader beschouwd.
In de loop van de geschiedenis worden de oordelen vaak bijgesteld; Oltmans werd aan het eind van zijn leven gerehabiliteerd; van Princen werd aan het eind van diens leven stilzwijgend erkend dat hij het morele gelijk aan zijn zijde had gehad. De Nederlandsche Unie werd door Loe de Jong verketterd, maar lijkt toch minder met de bezetter te hebben geheuld dan lange tijd werd gedacht. De Turkse schrijver Orhan Pamuk wordt in Turkije door velen als landverrader beschouwd wegens zijn standpunt over de genocide op Armeniërs; buiten Turkije echter juist niet.
Lijstjes van landverraders en landverradende instanties verdienen daarom enige voorzichtigheid.
