Krijn Strijd
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Krijn Strijd (Rotterdam, 18 september 1909 - 30 oktober 1983) was Nederlands Hervormd predikant in Blija (1936), Oisterwijk (1939) en Hengelo (1941).
Hij zat in de oorlog in enkele kampen en werd in 1947 predikant in 's-Hertogenbosch. Strijd werd in 1968 in Amsterdam benoemd als gewoon kerkelijk hoogleraar christelijke ethiek. Hij genoot landelijke bekendheid als pacifist en was ook één van de mede-oprichters van de PSP. Strijd werd in 1961 studiesecretaris van Kerk en Vrede. Hij zei zelf het meeste voor zijn geestelijke en sociale vorming te danken te hebben aan Jeremia, Marx, Lenin en Anselmus, in positieve en kritische zin. In 1958 promoveerde hij op een proefschrift over Anselmus. In zijn veel gelezen boek over de geweldloze weerbaarheid uit 1974, pleit hij, tegenover de dreigende nucleaire massavernietiging, o.m. voor een grote volksbeweging voor sociale verdediging. Die krijgt in zekere zin enkele jaren later (1977) in de IKV campagne tegen de kernwapens zijn gestalte. Hij noemt in dit boek als inspiratoren vooral Gandhi en Martin Luther King, vanwege hun wederkerigheid van actie en reflectie. Voorts behandelt hij o.a. Henri David Thoreau, Bart de Ligt en Theodor Ebert. Uiteindelijk was geweldloze weerbaarheid voor Krijn Strijd een kwestie van navolging van Jezus van Nazareth. Het boek eindigt met een oude Joodse legende: "Toen Mozes met zijn stok op het water van de Rode Zee sloeg ging het water niet vaneen om zo de doortocht voor de Israëlieten mogelijk te maken. Maar toen de eerste man de zee insprong - toen gebeurde het."
[bewerk] Publicaties
- Structuur en inhoud van Anselmus' "Cur Deus homo" , Van Gorcum, Assen 1958.
- 52 vragen over oorlog en vrede. Ten Have, Kampen 1965
- Geweldloze weerbaarheid. Uitvlucht? Uitweg? Uitdaging. Kampen 1974
