Koen Wauters

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Koen Wauters tijdens een concert in het sportpaleis in Antwerpen, 2005

Koen Wauters (Halle, 17 september 1967) is een Vlaams zanger, presentator en acteur. Koen heeft in 2 Nederlandse speelfilms gespeeld, My Blue Heaven uit 1990 en Intensive Care uit 1992. Een van zijn hobby's is racen. Hij heeft negen keer meegedaan aan Parijs-Dakar, waarvan hij er zeven heeft uitgereden.

[bewerk] Biografie

Koen Wauters is geboren in Halle. Samen met zijn 3 broers en twee zussen groeide hij op in Sint-Genesius-Rode. Als kind was Koen dol op voetballen. Een carrière als profvoetballer zat er niet in (hoewel een trainer van Anderlecht geïnteresseerd was) omdat Koen problemen kreeg met zijn knie.

In 1987 kwamen Koen en zijn broer Kris bij de groep Clouseau. Koen werd toen het boegbeeld van deze groep. Hun eerste single was "Brandweer" In 1989 brak de groep door met de single Anne en werd Koen bekend. In 1991 werd de groep door de BRT uitgekozen om België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival met het lied Geef het op. Clouseau eindigde op een 16e plaats.

Toen VTM in 1989 werd opgericht werd Koen daar presentator. Voor deze zender presenteert hij verschillende programma's zoals: De Super 50, Familieraad, Kriebels, Binnen zonder bellen, Wedden dat, 't Is maar tv, 1 tegen 100 en Hi5. Daarnaast werd Koen samen met zijn broer Kris het gezicht van Idool. Tevens presenteerden ze 'X-factor'.

Tekening van Koen Wauters

Na twee relaties, met Babette van Veen en Dagmar Liekens, leerde hij in juni de toenmalige MTV-presentatrice Carolyn Lilipaly kennen. Op 22 december 1998 trouwde hij in het geheim met haar op het eiland Sint Maarten. Dit huwelijk wisten ze een half jaar lang voor de pers verborgen te houden. Het huwelijk strandde na 3 jaar. Eind 2002 kreeg Koen een relatie met Valerie de Booser met wie hij op 17 juli 2004 trouwde. Ze hebben 2 kinderen: dochter Zita (geb. 25 oktober 2004) en zoon Nono (geb. 19 mei 2006).

[bewerk] Trivia

In 2004 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 82 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.