Koelak

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Koelak (Ned. = 'met dikke vuist'), in Rusland oorspronkelijk de benaming voor dorpswoekeraars, door de communistische propaganda ook gegeven aan de rijke boeren, na de Oktoberrevolutie (1917) voor de zelfstandige boeren. Na de afschaffing van de lijfeigenschap in 1861, slaagde een minderheid van de boeren in het Russische Rijk erin zich te ontwikkelen tot een welvarende, zelfstandige boerenstand. Die ontwikkeling had nog verder kunnen gaan indien de landbouwhervormingen van premier Stolypin langer zouden zijn voortgezet.

De macht en invloed van de "koelakken" in de dorpen werden door de communisten teniet gedaan. De invoering van de Nieuwe Economische Politiek (NEP) in 1921 leidde tot een kortstondige herleving van de koelakken. Door de invoering van de collectivisatie, eind jaren twintig, werd hun hun land ontnomen en enkele miljoenen "koelakken" werden met hun families gedeporteerd naar Siberië en Midden-Azië. De middelgrote boeren (serednjaki) werden gedwongen zich aan te sluiten bij de kolchozen.

Binnen traditionele gemeenschappen vervulden de "koelakken" vaak een belangrijke bemiddelende en raadgevende rol. De uitschakeling van de "koelakken" maakte de weg vrij voor de "russificatie" van niet-Russische gebieden. Russische partijleden zouden door het opzetten van een centraal geleide structuur (de Bolsjewistische partij vanuit Moskou) stelselmatig (Vijfjarenplannen, onderwijshervormingen waaronder invoering van het Cyrillisch schrift i.p.v. het Arabische alfabet, ... ) de traditionele gemeenschappen laten "opgaan in de vaart der volkeren"; assimilatie binnen de Russische cultuur.