Keith Rowe
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Keith Rowe (Plymouth, Engeland, 16 maart 1940) is een vrije-improvisatie-gitarist. Momenteel woont hij in Frankrijk. Rowe gebruikt de gitaar naarmate de tijd verstrijkt op een steeds meer onconventionele, avant-gardische manier. Hij speelt de gitaar terwijl deze plat ligt op een tafel, en maakt onder andere gebruik van elektronica en radio om de klank te manipuleren. Zodoende was Rowe een innovator op het gebied van de prepared gitaar, een techniek die Rowe, als eerste, naar de analogie van de prepared piano heeft ontwikkeld, waarbij hij werd geïnspireerd door John Cage, die de prepared piano in de jaren 60 heeft bedacht.
Noot: Cage gebruikte reeds in 1943 de prepared piano. Het was een vondst uit nood geboren. Cage had werk geschreven voor een choreografie van Merce Cunningham. In de ruimte waar de dansvoorstelling werd gegeven was geen plaats voor het uitgebreide percussieinstrumentarium, maar wel voor een piano. Door deze te prepareren bouwde hij hem om tot percussieinstrument.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
De Vuurproef, Klararadioprogramma 02-02-08 |
Rowe stichtte de avant-garde muziekgroep AMM in 1965. Hij verliet de groep definitief in 2004. Hij is ook een stichtend lid van elektronicaband M.I.M.E.O. en de groep [N:Q]. Hij is opgeleid als beeldend kunstenaar. De schilderijen van Rowe sierden vaak de cover van zijn albums.
Na jaren in de underground heeft Rowe een relatieve faam opgebouwd bij muziekcritici en fans. Sinds de jaren 90 heeft Rowe veel opgenomen en heeft hij op veel plaatsen opgetreden. Hij kan beschouwd worden als een van de invloedrijkste figuren in improvisationele muziek en EAI. Veel van zijn recente platen komen uit onder de platenmaatschappij Erstwhile Records.
Rowe werkte samen met muzikanten en componisten als Cornelius Cardew, Christian Wolff, Howard Skempton, Taku Sugimoto, Otomo Yoshihide, Sachiko M, Oren Ambarchi, Christian Fennesz, Toshimaru Nakamura, Burkhard Beins, Günter Müller, Evan Parker, John Tilbury en Peter Rehberg.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Bronnen
- Edwin Prévost: No Sound Is Innocent: AMM and the Practice of Self-Invention--Meta-Musical Narratives, Essays Copula, 1995; ISBN 09525449204
