Jozef van den Berg
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jozef van den Berg (Beers (Noord-Brabant), 1949) was poppenspeler, toneelschrijver en acteur, en werd later kluizenaar.
Jozef van den Berg wilde als kind al acteur worden, maar ook het priesterschap spookte toen door zijn hoofd. In zijn middelbare schooltijd op het Bisschoppelijk College in Roermond was hij zeer actief in het schooltoneel. Zo vertolkte hij, geïnspireerd door Henk van Ulsen, met veel succes het Dagboek van een gek van Gogol. Hij begon zijn professionele loopbaan als poppenspeler en bracht daar tal van figuren tot leven. Een zo'n figuur was Luc de Kluizenaar, alsof Van den Berg een vooruitziende blik had. Later ging Van den Berg ook zelf meespelen in zijn voorstellingen. Voor het Holland Festival maakte hij de voorstelling Moeke en de Dwaas.
In 1989 speelt hij zijn laatste voorstelling, Van den Berg werd naar eigen zeggen geroepen door God en moest daar gehoor aan geven. Tegen zijn publiek zei hij: "Ik hoop dat u respect heeft voor mijn beslissing. Ik heb ontzettend lang gezocht, ben overal geweest. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat de zoeker zoekt, maar hij wordt gevonden. Dus daarom, dames en heren: om Christus, daarom alleen heb ik dit stuk gezocht. En ik weet nu dat dat zo is en ik stap uit dit vak. Voor mij is het voorbij. Ik zoek de werkelijkheid. Ik zeg u allen goedendag. Ik ga. Het ga u allen goed".
Van den Berg verlaat vrouw en kinderen en omarmt het Grieks Orthodoxe geloof en trok, met zijn theaterkist, naar Neerijnen. Eerst woont hij in zijn oude speelkoffer in een fietsenstalling bij het gemeentehuis van Neerijnen. Later verkast hij naar een hutje bij mensen in de tuin, waar hij nog steeds woont, in een hutje van twee bij anderhalve meter. Daar ontvangt hij dagelijks mensen. Hij leeft van wat mensen hem brengen.
[bewerk] Voorstelllingen
- Het geluk van morgen
- O...Oceaan
- Moeke en de Dwaas
- De geliefden
- Man met de rode hoed
- Bericht van eenoog
