Johanna van Engeland (1321-1362)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Johanna van Engeland (Londen, 5 juli 1321 - Hertford, 7 september 1362) was een Engelse prinses die koningin van Schotland werd. Ze werd geboren in de Tower of London, vandaar haar bijnaam Joan of the Tower.

Johanna was de jongste dochter van koning Edward II van Engeland en Isabella van Frankrijk. In overeenstemming met het verdrag van Northampton werd zij in 1328 op 7-jarige leeftijd uitgehuwelijkt aan de latere David II van Schotland in Berwick-upon-Tweed. Nadat haar schoonvader Robert I van Schotland in 1329 was overleden, werd haar echtgenoot koning van Schotland.

Na de overwinning van Edward III van Engeland in 1333 werden David II en zijn koningin voor de veiligheid naar Frankrijk gebracht. Zij verbleven daar in Château-Gaillard. Nadat de factie van David II de bovenhand had gekregen in Schotland, keerden het paar in 1341 terug naar hun koninkrijk. In 1346 werd David II gevangen genomen in de slag bij Neville's Cross en verbleef hij 11 jaar in Engeland. Hierdoor leefde Johanna en haar echtgenoot van elkaar gescheiden. Johanna stierf kinderloos in 1362.