Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johanna van Bretagne (?, 1319 - ?, 10 september 1384), of van Penthièvre, bijg. de Manke, was een dochter van Guy van Bretagne en Johanna van Goëllo, en via haar vader dus een kleindochter van Arthur II van Bretagne.
Johanna was getrouwd met Karel van Blois (1319-1364), zoon van Guy I van Blois, en werd de moeder van:
- Jan I van Châtillon (1340-1404), graaf van Penthièvre,
- Guy, als gijzelaar in Engeland overleden,
- Hendrik (-1440)
- Maria (1345-1404), in 1360 gehuwd met Lodewijk I van Anjou (1339-1384)
- Margaretha, in 1351 gehuwd met graaf Karel van Angoulême (-1354).
Zij zette met geweld haar aanspraken op de hertogskroon kracht bij tegenover haar oom Jan van Montfort, waardoor de Bretonse successieoorlog uitbrak. Daartoe aangepord door haar man, weigerde zij een vergelijk om Bretagne in twee op te delen. In de slag van Auray in 1364, moest Karel van Blois evenwel de duimen leggen en werd gedood. In het eerste verdrag van Guérande moest Johanna haar soevereiniteit over Bretagne afstaan, maar behield zij wel de hertogstitel. In 1381 werd het tweede verdrag van Guérande getekend, waarbij zij een levenslange rente kreeg evenals de mogelijkheid dat haar erfgenamen het graafschap konden terug krijgen als Jan IV zonder afstammelingen zou sterven.
