Johanna Schouten-Elsenhout
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Surinaamse dichteres Johanna Isidoro Eugenia Schouten-Elsenhout (° Paramaribo, 11 juli 1910 — † Paramaribo, 23 juli 1992) debuteerde in 1962 in het tijdschrift Soela en kwam daarna met twee poëziebundels in het Sranan: Tide ete (Vandaag nog, 1964) en Awese (Begeesterd, 1965). Van een aantal gedichten bezorgde Jan Voorhoeve een Nederlandse vertaling in Surinaamse gedichten (1973), andere gedichten verschenen in vertaling in 1995 in de Spiegel van de Surinaamse poëzie.
Schouten-Elsenhout schrijft in 'diep' Sranan, vol odo's (spreekwoorden), woordwendingen en symboliek uit de creoolse cultuur. Johanna Schouten-Elsenhout bespreekt de angst voor het bestaan en de waardigheid van de mens in diep peilende gedichten die niet doen vermoeden dat een volksvrouw aan het woord is die in poeticis autodidact is. Belangrijk is haar verzameling odo's Sranan pangi (Surinaamse omslagdoek, 1974). In 1987 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van de Gele Ster.
[bewerk] Over Johanna Schouten-Elsenhout
- Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, pp. 805-810.
[bewerk] Zie ook
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
Dit artikel is – met toestemming van de auteur – gebaseerd op een lemma uit Michiel van Kempen, Surinaamse schrijvers en dichters (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989). |
