Johann Gottfried Walther
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johann Gottfried Walther (18 september 1684 - 23 maart 1748) was een Duits componist en organist.
Walther was een neef van Johann Sebastian Bach. Hij werd geboren in Erfurt. Hij studeerde als muzikant bij Johann Bernhard Bach en bij Johann Andreas Kretschmar, een leerling van Andreas Buttstett.
Na een mislukte ambitie als rechtenstudent aan de universiteit van Erfurt, wijdde hij zich volledig aan het componeren. In 1702 werd hij organist in Erfurt. In 1707 werd hij stadsorganist in Weimar, waar hij de orgels van de St. Peter en de St. Paul kerken bespeelde. Ook was hij enige tijd privéleraar van de jonge prins Johann Ernst. Ondanks dat hij tijdens zijn leven al een bekend en geroemd organist en componist was, werd hij vaak gepasseerd voor belangrijke functies.
Walther schreef vooral koraalbewerkingen voor het orgel. Daarnaast schreef hij ook ongeveer 90 vocale werken. Veel van zijn werk, waaronder alle vocale bewerkingen, is echter verloren gegaan in de loop der tijd. Naast composities schreef hij ook leerboeken voor organisten. Bekend is zijn Musicalisches Lexicon, waarin hij het werk van Johann Sebastian Bach tot 1730 en van andere leden van de Familie Bach bespreekt. Dit boek is de eerste encyclopedie die over muziek geschreven werd.
Er is wel gesuggereerd dat de canon BWV 1073 die Johann Sebastian Bach schreef in 1713 een eerbetoon is aan Johann Gottfried Walther. De canon bestaat uit 82 toonhoogtes en 82 is de naamwaarde van Walther. Zeker is deze theorie echter niet.
