Johan Museeuw

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Johan Museeuw

Persoonlijke informatie
Volledige naam	Johan Museeuw
Bijnaam	De Leeuw van Vlaanderen
Geboortedatum	13-10-1965
Geboorteplaats	Varsenare, België
Specialisatie	sprinter, noordelijke klassiekers
Ploegen
Huidige ploeg	niet meer actief
Vorige ploegen
2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988	Quick·Step - Davitamon Quick·Step - Davitamon Domo - Farm Frites Domo - Farm Frites Mapei - Quick·Step Mapei - Quick·Step Mapei - Bricobi Mapei - GB Mapei - GB Mapei - GB GB - MG Maglificio GB - MG Maglificio Lotto - Belgacom Lotto - Super Club Lotto - Super Club AD Renting AD Renting
Wielersportportaal

Johan Museeuw (Varsenare, 13 oktober 1965) ook De Leeuw van Vlaanderen genoemd, is een voormalig Vlaams wielrenner die gespecialiseerd was in het rijden van klassiekers. Hij was op dat vlak een van de besten in de jaren '90 van de twintigste eeuw.

Inhoud 1 Biografie 2 Belangrijkste overwinningen 3 Grote rondes 4 Externe link 5 Referenties

[bewerk] Biografie

Museeuw werd in 1988 professioneel wielrenner bij ADR. Zijn ploegleider was José De Cauwer. Museeuw was in zijn eerste seizoen vooral werkzaam als helper van Eddy Planckaert, die dat jaar de Ronde van Vlaanderen en de groene trui in de Ronde van Frankrijk won. Museeuw gaf echter 3 dagen voor het einde op.

Museeuw zelf won dat jaar één wedstrijd (de GP Briek Schotte) en behaalde onder andere nog een 2de plaats in de GP d'Isbergues, tweede in de GP Impanis, zevende in Parijs-Brussel, achtste in de Ronde van Luxemburg en twaalfde in de Ronde van België.

In 1989 reed Museeuw opnieuw bij ADR en dat jaar reed hij bij een heel groot wielrenner in de ploeg (Greg LeMond - Tourwinnaar in 1986 en wereldkampioen in 1983). Lemond maakte zijn wederoptreden na een jachtongeval twee jaar daarvoor, vlak voor de start van de Tour in 1987.

In 1989 won Museeuw vier wedstrijden, met als belangrijkste zege een rit in de Ronde van België. Andere ereplaatsen waren er in: tweede in GP Briek Schotte, derde in Parijs-Tours, derde in Dwars door België, derde in de Ronde van België, derde in de GP Eddy Merckx, zesde in de GP Fourmies, achtste in het Belgisch kampioenschap en 16de in Parijs-Brussel.

Tevens reed hij voor het eerst de Ronde van Frankrijk uit, en hielp hij Greg Lemond deze mee winnen. Op het einde van de Ronde was het verschil tussen Lemond en Laurent Fignon acht seconden, het kleinste verschil ooit.

Na de Tour bleek het geld bij ADR echter op en viel deze ploeg uiteen. Museeuw zelf ging in 1990 rijden voor Lotto. Bij Lotto werd hij uitgespeeld in de pelotonsspurten. In 1990 won hij 11 wedstrijden, waaronder de vierde en de laatste rit in de Ronde van Frankrijk. Hij eindigde dat jaar tweede in de strijd om de groene trui.

Ook in 1991 won Museeuw 11 wedstrijden, met als uitschieter de Wereldbekerklassieker het Kampioenschap van Zürich. Hij finishte ook knap tweede in de Ronde van Vlaanderen, derde in Parijs-Brussel en vierde op het Belgisch kampioenschap.

1992 werd Museeuws laatste jaar voor Lotto. Hij won de voorjaarswedstrijd de E3-Prijs en het Belgisch kampioenschap in Peer. Zijn mooiste ereplaatsen waren een derde plaats in Milaan-San Remo, een zevende in Parijs-Roubaix en een tweede in de Scheldeprijs.

Vanaf 1993 kwam Museeuw onder de vleugels van Patrick Lefevere, de Westrozebekenaar die in Italië teammanager was van GB-MG. Voortaan ging Museeuw zich meer toeleggen op het klassieke werk in plaats van pelotonsspurten. De druk van het kopmanschap viel nu niet meer volledig op hem en dat leverde succes op: in het voorjaar won hij de Ronde van Vlaanderen voor de eerste maal, in het najaar Parijs-Tours. Hij droeg ook 2 dagen de gele trui in de Ronde van Frankrijk.

Sinds zijn zege in de Ronde van Vlaanderen in 1993 was de Leeuw steeds topfavoriet voor de noordelijke klassiekers (de Ronde en Parijs-Roubaix) die hij elk uiteindelijk drie maal zou winnen. Toch had Museeuw met beide wedstrijden een haat-liefde verhouding: in 1994 was hij in de Ronde zegezeker, maar werd hij toch met een verschil van 7 mm geklopt door Gianni Bugno, in 1996 hield een haperend versnellingsapparaat hem van de zege, en in 1997 reed Bruno Boscardin wereldkampioen Museeuw van de weg. In 1998 sloeg in Parijs-Roubaix het noodlot voor de Leeuw bijna echt toe. Museeuw viel een week na zijn indrukwekkende derde rondezege in het gevreesde bos van Wallers en brak zijn knieschijf. Door de onoplettendheid van enkele artsen kon een erg gevaarlijk virus oprukken, een amputatie van het been van de onfortuinlijke Museeuw werd even overwogen en er werd zelfs voor zijn leven gevreesd. Museeuw kwam echter sterker dan tevoren terug en won de helleklassieker nog tot tweemaal toe na een indrukwekkende solo. Ook in zijn laatste Parijs-Roubaix in 2004 leek hij op een vierde zege af te stevenen tot een lekke band roet in het eten gooide. Naast de wereldtitel en de zeges in de noordelijke klassiekers haalde Museeuw het nog twee maal in het Kampioenschap van Zürich, éénmaal in de Amstel Gold Race en éénmaal in de HEW Cyclassics. Ook in de traditionele Vlaamse semi-klassiekers genre Kuurne-Brussel-Kuurne, Omloop Het Volk, E3-Prijs Vlaanderen en Brabantse Pijl was hij vele malen de beste.

Museeuw heeft elf keer een wedstrijd van de Wereldbeker wielrennen gewonnen en is daarmee recordhouder. Ook zijn erelijst in de Ronde van Vlaanderen (drie keer eerste, drie keer tweede en twee keer derde) is uniek.

Op 2 mei 2004 nam hij afscheid als profwielrenner tijdens zijn laatste wedstrijd: een criterium, georganiseerd te zijner eer. Hij won de wedstrijd en zijn fiets werd geveild voor een goed doel.

Op 8 oktober 2004 werd Museeuw door de tuchtcommissie van de Belgische wielrijdersbond effectief geschorst voor twee jaar en twee jaar met uitstel wegens een vermeend gebruik van verboden producten. De tuchtcommissie baseerde zich op het sms-verkeer van Museeuw. Zijn reputatie liep hiermee een serieuze deuk op. Hij kon hierdoor gedurende die periode geen officiële functie uitoefenen binnen de wielrennerij. De Vlaamse openbare omroep zag zich genoodzaakt om Museeuw wegens zijn schorsing niet langer te laten optreden als co-commentator bij wielerwedstrijden. In 2005 werd hij aangeklaagd voor mogelijk bezit van epo, Aranesp en het zwangerschapshormoon dexamethason. Op 17 oktober 2005 werd de populaire Leeuw Van Vlaanderen verwezen naar de strafrechtbank op basis van een wet uit 1921. Museeuw zal zo veroordeeld kunnen worden als druggebruiker en niet als sportbeoefenaar. Het beroep dat de Gistelnaar instelde werd afgewezen en zodoende komt Museeuw wellicht nog voor de zomer van 2007 voor de strafrechtbank. De advocaat van Museeuw pleit in deze dat de strafrechter Museeuw niet meer kan straffen, gezien Museeuw reeds een schorsing opliep, uitgesproken door de KBWB.

Vanaf 2004 was Museeuw public relations-verantwoordelijke bij de Quick·Step - Innergetic wielerploeg. Op 23 januari 2007 nam hij ontslag uit die functie nadat hij op een persconferentie in Kortrijk bekende dat hij op het einde van zijn carrière doping nam. Hij bekende het sportieve spel niet voor 100% eerlijk gespeeld te hebben om in Hamilton een tweede maal de regenboogtrui te veroveren en zo in schoonheid te eindigen.^[1] Verder vertelde Museeuw dat hij zou blijven vechten voor een cleane wielersport, maar dat hij niet meer kan rechtzetten wat gebeurd is. Hij zei ook dat de heksenjacht nu maar eens gedaan moest zijn. Museeuw wou al twee jaar eerder met deze bekentenis naar buiten komen, maar dat werd hem afgeraden door Lefevere.

[bewerk] Belangrijkste overwinningen

[bewerk] Grote rondes

Jaar	Ronde van Italië (aantal etappezeges)	Ronde van Frankrijk (aantal etappezeges)	Ronde van Spanje (aantal etappezeges)
1989		106e
1990		81e (2)
1992		73e
1993		50e
1994		80e
1995		73e
1996		95e
2001		niet uitgereden

[bewerk] Externe link

• Officiële website
• Videobeelden aankomst WK Lugano 1996

Referenties:

^ "Johan Museeuw geeft dopinggebruik toe" RTL, 24 jan 2007.

Voorganger: Abraham Olano

Wereldkampioen wielrennen 1996

Opvolger: Laurent Brochard