Joe Dante

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Joe Dante (Morristown (New Jersey), 28 november 1942) is een Amerikaanse filmregisseur die vooral bekend als de regisseur van de succesvolle horrorkomedie Gremlins.

[bewerk] Werk

Dante heeft ook een hele reeks minder bekend films gemaakt die wel een grote cult-aanhang hebben. In veel van deze films neemt Dante op subtiel komische wijze het horrorgenre op de hak terwijl hij tegelijkertijd de film zeer spannend, eng en gewelddadig weet te houden, een soort combinatie van parodie en hommage.

Verder krijgt Dante veel lof van critici vanwege zijn baanbrekende special effects waarmee Dante steeds de grens van technische haalbaarheid weet op te rekken.

Slapstickachtige humor, cartooneske monsters en fantasieën en karikaturale personages komen veelvuldig in zijn films voor. Ook opvallend zijn Dante's enorme obsessie voor film en media: in veel van zijn speelfilms kijken de personages naar een film op tv en in iedere film zit wel een shot van een televisiescherm. Ook bevatten zijn films veel verwijzingen naar andere films, noemt hij personages naar bekende filmacteurs, regisseurs of personages en laat hij veel beroemdheden een cameo-optreden in zijn films hebben. Veel films van Dante spelen zich ook af tijdens de opnames van een film of tv-programma.

[bewerk] Biografie

Dante werd geboren in 1942 als zoon van Italiaanse immigranten. Na een tijdje als journalist en filmcriticus te hebben gewerkt, begon hij eind jaren 60 te werken als maker van trailers voor een Amerikaanse distributiemaatschappij. Van bestaande bioscoopfilms monteerde Dante talloze trailers.

Vanaf 1975 ging Dante werken voor de legendarische B-film-producent Roger Corman. In dienst van Corman monteerde Dante een hele reeks B-films.

Corman produceerde in 1978 ook de door Dante zelf geschreven horrorfilm Piranha. In deze parodie op Jaws, bewees Dante dat hij, als geen ander, humor met angst kon combineren. De film die meteen alle stijlkenmerken van Dante liet zien werd een succes en groeide uit tot culthit.

Dante brak echter groots door met zijn tweede film: de weerwolffilm The Howling. Deze film waarin Dante het weerwolfgenre parodieerde werd vooral geroemd om de gruwelijke special effects van mensen die in weerwolven veranderen.

In 1983 regisseerde Dante een segment van het bioscoopvierluik Twilight Zone: The Movie. Via deze film kwam hij in contact met Steven Spielberg, die een ander segment van de film regisseerde, en Spielberg vroeg hem om Gremlins te regisseren. Gremlins, een combinatie van absurde humor, sentiment en schokkende horror werd een enorm succes en was een van de meest lucratieve films van de jaren 80. In deze films deed Dante talloze andere films, variërend van Invasion of the Body Snatchers tot It's a Wonderful Life na.

Na Gremlins maakte Dante twee minder bekend films: Amazon women on the Moon (een reeks sketches waarin allerlei films werden nagedaan) en The Burbs (een bovennatuurlijke komedie over burenruzie) om in 1990 weer enorm succes te oogsten met het vervolg op Gremlins getiteld: Gremlins 2: the New Batch.

Een van Dante's beste maar minst succesvolle films was Matinee (1993), een komedie die afspeelt in de jaren '50 en die het verhaal vertelt van een depressieve B-film-regisseur tegen de achtergrond van de communistenjacht van McCarthy.

In 1997 maakte Dante het verbluffende Toy Soldiers waarin baanbrekende computereffecten in voorkwamen. In 2001 maakte hij Looney Tunes: Back in Action waarin hij live-action met tekenfilm combineerde.