Java package
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een Java package is een mechanisme binnen Java om klassen te organiseren in namespaces. Java broncode die binnen eenzelfde categorie/functie vallen kunnen hierdoor gegroepeerd worden. Dit kan door middel van een package statement bovenaan het beginbestand om aan te geven waartoe ze behoren. Java packages kunnen worden opgeslagen in gecomprimeerde JAR files.
- Een package benoemt een unieke naamruimte voor het type dat het bevat.
- Een package verzorgt een deel van de toegangsfaciliteiten.
- Een package bevat de volgende typen:
- klassen
- Interfaces
- Enumeratie typen
- Annotaties
Inhoud |
[bewerk] Het aangeven van een package
Om binnen een Java bronbestand aan te geven binnen welk package hij valt, wordt de volgende syntaxis gebruikt:
package nl.mijnbedrijf.code;
Dit dient altijd eerste statement te zijn in een bronbestand. Hierdoor wordt herkenning van de hiërarchie versimpeld.
[bewerk] Het gebruik van packages in ander bestanden
Om een package binnen een Java-bestand te gebruiken moet de klasse geïmporteerd worden met een import statement. De statement
import java.util.*;
importeert alle klassen van het java.util package, terwijl
import java.util.Date;
importeert alleen de Date klasse vanuit een package. Na het gebruiken van één van deze import statements kan de Date klasse gebruikt worden door gebruik van zijn klassenaam:
Date huidigeDatum = new Date();
Ook kunnen klassen direct gebruikt worden zonder dat de import statement gebruikt wordt. Dit kan dan gedaan worden door gebruik te maken van de volledige naam van de klasse.
java.util.Date huidigeDatum = new java.util.Date();
[bewerk] Naamconventie voor een package
Een package wordt normaal in een hiërarchisch patroon opgenomen, met daarin verschillende niveaus die gescheiden zijn door punten (.) (ook wel in het Engels "dot" genoemd). Een package lager in de hiërarchie wordt vaak een "subpackage" genoemd. Hierbij hoeft geen semantische relatie te bestaan met hoger of lager gelegen packages. De Java Language Specification [EN] beschrijft een naam conventie waardoor duplicering van namen van packages wordt voorkomen. De conventie beschrijft een unieke manier/methode om te garanderen dat packages wereldwijd gebruikt kunnen worden met een unieke benaming. Dit om de installatie en het gebruik van packages gemakkelijker te maken.
Package namen moeten altijd in kleine ASCII-letters gemaakt worden (dus niet met hoofdletters). In het kort begint een package met een top level domain-naam van een organisatie, gevolgd door subdomeinen in willekeurige volgorde. De top level domeinen zijn bijvoorbeeld nl, com, edu, gov, mil, net, org of één van de Engelse twee-letter combinaties die een land op de wereld identificeren zoals gespecificeerd staat in de ISO Standaard 3166, 1981. Voor meer informatie over de standaarden bekijk bijvoorbeeld de documenten rfc920.txt en rfc1032.txt op de RFC index.
Bijvoorbeeld, een Nederlands bedrijf laat zijn package met nl. beginnen, terwijl een bedrijf uit België met be. zou beginnen. Dus als beide MijnBedrijf heten, wordt dat voor het Nederlandse bedrijf nl.mijnbedrijf.code en voor het Belgische be.mijnbedrijf.code. Hierdoor kunnen klassen uniek geïdentificeerd worden binnen verschillende packages.
Een verdere volledige uitleg is te vinden (in het Engels) op 7.7 Unique Package Names van het boek The Java Language Specification.
