Janus van Cyprus
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1375-1432 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Koning van Cyprus | ||||||
|
||||||
|
Janus van Cyprus (Genua, 1375 - ?, 1432) was de oudste zoon van koning Jacobus I van Cyprus en van Helvis van Brunswijk-Grubenhagen.
Zoals zijn vader, werd hij lange tijd in Genua vastgehouden als gijzelaar. Eens koning geworden trachtte hij zich te ontdoen van de voogdij van Genua en de stad Famagusta te heroveren. Genua kreeg echter de hulp van Frankrijk en Janus diende in 1403 een verdrag te ondertekenen waarin hij de aanspraken van Genua diende te erkennen. Cypriotische kapers waren ook actief in Syrië. Daarop nam de sultan der Mamelukken in 1425 represailles en plunderde hij Limasol. Het volgende jaar landde een leger en versloeg het leger van Cyprus in Chirokitia. Janus werd gevangen genomen en naar Caïro gebracht. Het koninkrijk diende een schatting te betalen aan de Mamelukken, belastingen betalen aan Genua en tezelfdertijd gingen alle tolinkomsten van Famagusta naar Genua. Janus overleefde deze vernedering niet en stierf in 1432.
Janus was in 1401 een eerste maal gehuwd met Anglesia Visconti (-1439), dochter van Bernabò Visconti, heer van Milaan, waarvan hij in 1408 scheidde. In 1411 hertrouwde hij met Charlotte van Bourbon (1388- 1422), dochter van Jan I van La Marche, en werd de vader van:
- Jan II van Cyprus (1418- 1458)
- Jacobus (-1426)
- Anna (1419- 1462), in 1433 gehuwd met Lodewijk I van Savoye,
- Maria .
[bewerk] Referenties
- René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire de la Question d'Orient, 1949 [détail des éditions]
