Jantje van Sluis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jantje van Sluis is de bijnaam van een gekleurd houten beeldje uit 1424, dat is gemaakt door Jacob van Huse en dat in Sluis in het belfort staat en op gezette tijden de klok slaat.

Over de oorsprong van dit beeldje doen diverse verhalen de rondte. Centraal daarin staat dat Sluis in 1604 door Prins Maurits werd veroverd en dat de Spanjaarden de stad weer in handen wilden krijgen. In 1606 was het zover. De Spanjaarden verzonnen een list, waarbij ze een leger opstelden bij de Oostpoort, terwijl aan de Zuidzijde een schijnmanoevre moest plaatsvinden om de aandacht af te leiden. Op het afgesproken tijdstip, als de klok zou slaan, diende de aanval te worden ingezet.

De klok sloeg echter niet, want de klokkensteller, bijgenaamd Jantje van Sluis, was die dag juist naar de kermis geweest en had daar een biertje teveel gedronken. Hij liet zijn zoon en zijn neef de klok opwinden, deze deden het te stevig, waardoor het mechanisme dienst weigerde en de klok niet sloeg.

De Spanjaarden dachten toen aan verraad en durfden de stad niet in te nemen, hoewel er nog enkele pogingen werden ondernomen waarbij een aantal wachten van de Oostpoort om het leven kwamen, daar juist bij hun aankomst de springladingen ontploften die de valbruggen moesten ontgrendelen.

Jantje van Sluis is sindsdien de held van Sluis.

Het Belfort werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1944 verwoest, maar het beeldje bleef ongedeerd. Het is later in het gerestaureerde Belfort teruggeplaatst en geeft sindsdien weer de tijd aan door elk half uur op de klok te slaan.