Jan van der Hoorn

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jan van der Hoorn is een Elfstentochtschaatser uit Ter Aar.

Op 8 februari 1947 won van der Hoorn zijn eerste Elfstedentocht. Het ijs was tijdens die tocht niet goed en daarnaast was er een snijdende wind. Er kwamen veel klachten binnen over schaatsers die in overtreding met de regels handelden. Vaak ging het om opleggen: frisse schaatsers hielden de wedstrijdschaatsers uit de wind. Veel schaatsers hebben zelfs stukken van de route met de auto afgelegd. Na de tocht werd Jan van der Hoorn, die oorspronkelijk als vijfde eindigde, uitgeroepen tot winnaar van de Negende Elfstedentocht met een tijd van 10 uur en 36 minuten.

Op 14 februari 1956 schaatst hij samen met Jeen Nauta , Aad de Koning , Anton Verhoeven en Maus Wijnhout voorop in de Elfde Elfstedentocht. Zij besloten om samen over de streep te gaan. Deze actie, die sinds 1940 volgens de regels van de Vereniging De Friesche Elf Steden verboden was, leverde geen applaus van het teleurgestelde publiek op. Het bestuur besloot alle vijf mannen te diskwalificeren en ze geen medaille of kruisje te geven. Ook de nummer zes, Jeen van den Berg, kreeg geen medaille.

Op 18 januari 1963 reed Jan van der Hoorn opnieuw de Elfstedentocht. Door het noodweer tijdens deze beruchte Twaalfde Elfstedentocht moest hij het halfverwege opgeven.

22 jaar later, bij de tocht van 21 februari 1985 kwam Jan van der Hoorn te laat binnen. Hierdoor kreeg hij het Elfstedenkruisje niet. Op het Elfstedenbruggetje tussen Giekerk en Lekkum staat hij dan ook niet tussen alle tegels met portretten van Elfstedentochtschaatsers. Later opende van der Hoorn een winkel in schaatsen en skeelers in Ter Aar.