Jan van Orléans
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1402-1468 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Graaf van Longueville | ||||||
|
||||||
|
Jan van Orléans, ook, Jan van Dunois, en de Bastaard van Orléans, (23 november 1402- 24 november 1468) was een bestaardzoon van Lodewijk I van Orléans, broer van de Franse koning, en van Marieke van Enghien. Zijn vader stierf in 1407. Doordat wettige halfbroer na de slag bij Agincourt verschillende decennia in Engelse gevangenschap verbleef, was Jan lange tijd het enige mannelijke lid van het huis Orléans. In de burgeroorlog tijdens de regeerperiode van Karel VI koos Jan de zijde van de Armagnacs en werd in 1418 gevangen genomen door de Bourgondiërs. Toen hij in 1420 vrijkwam, ging hij in dienst van dauphin Karel en vocht in de Honderdjarige oorlog tegen de Engelse troepen. Jan van Dunois leidde de Franse verdediging bij het beleg van Orléans. Samen met Jeanne d'Arc ontzette hij de stad en vervoegde Jeanne bij haarkrijgstochten van 1429. Hij werd in 1439 graaf van Dunois en in 1443 graaf van Longueville. Na de dood van Karel VII sloot Jan aan bij de Ligue du Bien Public.
Hij werd de stamvader van het huis Orléans-Longueville.
Jan van Dunois was gehuwd met :
- Maria (1437), dochter van Jan van Louvet,
- Maria van Montgomery, vrouwe van Parthenay (-1464),
en werd de vader van:
- Jan (1441-1450)
- Frans I (1447-1491), zijn opvolger,
- Maria (1444-1499), gehuwd met Lodewijk van La Haye, heer van Beaumont,
- Catharina (1449-1501), gehuwd met Jan van Saarbrücken, graaf van Roucy.
