Jan Mathijs Peters
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan Matthijs Peters (Echt, 11 oktober 1908 - Sittard, 25 januari 1962) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog, onderwijzer, burgemeester en Tweede Kamerlid.
[bewerk] Werk en verzetswerk
Peters was onderwijzer op de rooms-katholieke school in Montfort van 1928 tot 1936. Daarna werd hij benoemd tot hoofd van de rooms-katholieke lagere school te Roosteren, wat hij van 1936 tot 1962 zou blijven. In de oorlog organiseerde hij een verzetsgroep in 1943 die een vluchtlijn opzette om aan de Duitsers ontsnapte verzetsstrijders en piloten naar België te helpen ontkomen. In 1944 werd hij commandant van de Ordedienst van het verzet in Roosteren. Hij ging zelf mee met de tochten om mensen in veiligheid te brengen en kruiste ook regelmatig de frontlinie om patrouilles van de geallieerden te gidsen of bracht belangrijke ingezamelde militaire gegevens naar de troepen daar toe. Als commandant gaf hij in zijn woongebied leiding aan gewapende overvallen en acties tegen de Duitse bezetter. Met slechts veertig mensen tot zijn beschikking slaagde hij er in aan het eind van de oorlog om Roosteren te vrijwaren van ontruiming toen de geallieerden het dorp wilden ontzetten en hem adviseerden om het te ontruimen omdat ze hevige gevechten vreesden. Door zijn optreden wist hij een vreedzame overdracht zonder gevecht te voorkomen.
[bewerk] Na de oorlog
Na de oorlog werd Peters waarnemend burgemeester van Roosteren van 1945 tot 1946. Namens de KVP kwam hij op 4 juni 1946 in de Tweede Kamer, wat hij tot 25 januari 1962 zou blijven doen naast zijn werk als schoolhoofd. Tevens was hij van 1 januari 1957 tot 25 januari 1962 hoofdredacteur van het dagblad De Nieuwe Limburger.
Voor zijn verzetswerk werd hij benoemd tot Ridder in de Militaire Willemsorde vierde klasse per Koninklijk Besluit van 8 oktober 1951, kreeg het Verzetsherdenkingskruis, werd benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en ontving van de Amerikaanse regering de Medal of Freedom.
